اسراییل و اشتباه تاکتیکی – ایران تودی

این روزنامه قدیمی ترین روزنامه در اسرائیل است و به گفته دایره المعارف .dia Britannica، معتبرترین آنهاست و اکثر خوانندگان آن تحصیل کرده هستند. این سرمقاله از چند جهت حائز اهمیت است.

درست یک روز قبل از مقاله هاآرتص، تمام 4300 پمپ بنزین در ایران به طور همزمان تعطیل و تحویل سوخت به جایگاه ها متوقف شد. علت این حادثه که مشکلات زیادی را برای مردم ایران به همراه داشته، مدتی در هاله ای از ابهام قرار داشت تا اینکه خبرگزاری آنلاین ایران تودی که معمولا قبل از دیگران می دانست، از احتمال حمله سایبری صحبت کند. در نهایت دبیر شورای عالی فضای مجازی ایران در نهایت در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که حمله سایبری به پمپ بنزین ها ممکن است توسط یک کشور خارجی انجام شود، اما هنوز برای افشای جزئیات زود است. خبرگزاری آنلاین ایران تودی بار دیگر اولین خبرگزاریی بود که اخیراً مقاله ای در هاآرتص منتشر کرد.

تاریخچه حملات سایبری اسرائیل به ایران

اسرائیل پیش از این در چندین حمله سایبری علیه ایران شرکت داشته است.

نیروگاه اتمی بوشهر: شاید اولین مورد حمله سایبری اسرائیل به ایران، استاکس نت و نیروگاه اتمی بوشهر باشد. Stuhent برنامه مخربی بود که توسط دولت های آمریکا و اسرائیل در سال 2010 برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران به ویژه نیروگاه بوشهر ایجاد شد. یاهو نیوز بعداً مدعی شد که هدف از به اصطلاح «بازی‌های المپیک» نابودی برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه هدف آن به دست آوردن زمان و ضربه زدن به تلاش‌های دیپلماتیک است. ادوارد اسنودن، کارمند سابق سیا که تعدادی از اسناد مربوط به فعالیت های اطلاعاتی آمریکا را افشا کرده است، در مصاحبه با اشپیگل گفت که این برنامه مخرب با همکاری آژانس امنیت ملی آمریکا و اسرائیل ایجاد شده است.

– زیرساخت مخابرات: در سال 1397، حمید فتاحی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت در توییتی مبنی بر «حمله های پراکنده» به برخی زیرساخت های ارتباطی مدعی شد که منشأ این حملات اسرائیل بوده است. به گفته گلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور، این حملات سایبری در «چندین بخش» از ویروس «نسل جدید استاکسونت» انجام شده است.

– تأسیسات نظامی پارچین: در 4 مرداد 1378 انفجاری در تأسیسات نظامی پارچین رخ داد. روز بعد، زوئی یازکلی، تحلیلگر سیاسی کانال 13 رژیم صهیونیستی، گفت بمباران شب گذشته در شهر پارچین تهران به نظر “نتیجه یک حمله سایبری” بوده است.

– نیروگاه اتمی نطنز: 21 فروردین امسال حادثه ای در نیروگاه اتمی نطنز رخ داد. کانال دولتی کان اسرائیل روز یکشنبه (12 آوریل) گزارش داد که “حادثه” در تاسیسات هسته ای نطنز کار اسرائیل و نتیجه “حمله سایبری جدید به ایران” بوده است.

– تاسیسات بندر شهید رجایی: در 20 اردیبهشت ماه سال جاری حمله قبلی به تاسیسات آبی و جاده ای بندر شهید رجایی انجام شد. روزنامه واشنگتن پست روز دوشنبه 29 اردیبهشت به نقل از یک مقام دولت آمریکا که نامش فاش نشده و مقامات “دولت خارجی” که نامشان فاش نشده گزارش داده است که آخرین حمله سایبری به آب ها و جاده های بندر شهید رجایی در استان هرمزگان توسط اسرائیل انجام شده است. بود.

البته حملات قبلی اسرائیل به کشورمان احتمالاً محدود به این موارد نبوده است.

شباهت دو اتفاق و یک نکته عجیب

در 27 تیرماه سال جاری یک نقص جهانی در سیستم های کامپیوتری شرکت راه آهن رخ داد که منجر به توقف و حتی لغو صدها قطار از جمله ورودی و خروجی، مراکز فروش بلیط، خدمات حمل و نقل الکترونیکی و مسافری و سایت شرکت راه آهن شد. خبرگزاری آنلاین ایران تودی در همان روز با انتشار تصویری از تابلوی اطلاع رسانی از حرکت قطارهای راه آهن ایران خبر از نقص جهانی در سیستم کامپیوتری شرکت راه آهن داد که هرج و مرج بی سابقه ای را در ایستگاه های قطار سراسر کشور به وجود آورد. روی تابلوی پیام “قطارها به دلیل حملات سایبری” نوشته شده است. پیام یک شماره تلفن هم دارد.

اما نکته عجیب در مورد حمله سایبری هفته گذشته این بود که در آخرین حمله سایبری به پمپ بنزین ها همین عدد روی صفحه نمایش ها نمایش داده شد.

نکته ظریفی در این شباهت وجود داشت. تحقیقات انجام شده توسط شرکت امنیت سایبری آمریکا و اسرائیل چک پوینت در مورد حمله چهار ماه پیش نشان می دهد که حمله گسترده به سیستم رایانه ای راه آهن ایران ناشی از حمله سایبری یک گروه هکری به نام ایندیرا بوده است. حمله اسرائیل کار یک گروه هکری مشکوک نبود.

پس در این قیاس کمی دقت نکته مهمی را روشن می کند. : اسرائیل ادعا می کند که آخرین حمله کار او بوده است، هرچند متن پیام در حمله آخر شباهت انکارناپذیری با متن پیام در حمله قبلی دارد و اسرائیل که منطقاً ادعا می کند حمله اخیر را انجام داده است، نمی تواند این کار را انجام دهد. . این شباهت را با ادعای تصادفی بودن آن توجیه کنید. این نشان می دهد که یا این حملات کار اسرائیل بوده و اسرائیل در گذشته به دروغ مسئولیت آن را بر عهده گرفته است و یا اینکه هیچ یک از این حملات کار اسرائیل نبوده و این بار اسرائیل به دروغ ادعا کرده که این کار او بوده است. به طور خاص، رویکرد هر دو حمله آسیب رساندن به پلت فرم خدمات عمومی است و هیچ یک از آنها هدف نظامی ندارند، موضوعی که هاآرتص اخیراً اذعان کرده است.

دشمنی دولت اسرائیل با مردم ایران؟

جامعه شناسان می گویند افکار عمومی در شرایطی می تواند انتقام از دشمن، در یک موضوع غیرنظامی یا مردم عادی و زندگی روزمره آنها را با پاسخ به دشمن توجیه کند. باورش دردناکه بزرگان به یاد می آورند که زمانی که دولت بعث عراق در رویارویی درمانده شد و با کمک قدرت های بزرگ کورکورانه موشک های اسکاد بی را هدف قرار داد، عده ای به تدریج شعار «پاسخ موشکی» سر دادند. متقابل را می توان انتظار داشت. اما شکی نیست که کشوری که در دشمنی پیشرو در صدمه زدن به مردم باشد منفورتر از همیشه خواهد شد.

همانطور که می دانیم زیرساخت های خدمات عمومی که ارتباط مستقیمی با امنیت و رفاه همه مردم دارد، هرگز هدف حملات سایبری ایران در اسرائیل و حتی آمریکا قرار نگرفته است. البته ایران درباره حقوق سایبری در مقیاس جهانی نیز حرف های زیادی برای گفتن دارد و دو سال پیش وزارت امنیت داخلی آمریکا در بیانیه ای درباره حملات سایبری ایران گفت: «ایران یک برنامه سایبری قوی دارد که تهدیدی برای ایالات متحده است. ایالت ها.” در این بیانیه آمده است: «ایران می‌تواند حداقل بخشی از زیرساخت‌های حیاتی آمریکا را برای مدت محدودی مختل کند». بنابراین رفتار اسرائیل نه تنها پیشگیرانه، بلکه تلافی جویانه است و نوعی ابتکار برای تضعیف امنیت و آرامش مردم ایران است.

مشکل مشکلات ناشی از تصرف زیرساخت های عمومی را نمی توان با مشکل تحریم های همجنس تلقی کرد و در هر دو مورد نارضایتی عمومی را می توان وسیله ای برای اعمال فشار دانست. بر روی سیستم ممکن است عده‌ای تحریم‌ها و مشکلاتشان را به تصمیم‌های سیاسی مرتبط کنند و آن را به انتخاب خود یا سیاستمداران بسپارند، اما چه کسی می‌تواند ادعا کند که مردم با مردم انتقام‌جو دشمنی می‌کنند؟

مردم ایران پیش از این در جنگ هشت ساله نشان داده بودند که برای مقاومت و اتحاد بیشتر در برابر اشغال میهن متحد هستند. پس اگر امنیت عمومی مردم هدف یک کشور دشمن قرار گیرد، این یک اشتباه تاکتیکی عجیب است که مردم به دلیل ناراضی بودن از نظام عمل، انتظار چنین کاری را داشته باشند. این ادعا در تضاد با پیام های دوستانه ای است که دولت اسرائیل گاهی سعی می کند به مردم ایران ارسال کند.

آب گل آلود و اینترنت ملی!

من همیشه تاکید کرده ام که از شبکه ملی اطلاعات (ایجاد یک شبکه مستقل که اطلاعات سازمان ها، ارگان های دولتی و خدمات به طور مستقل در آن ذخیره می شود) به جای نام مستعار اینترنت ملی (قطع اینترنت جهانی در مردم) استفاده شود. با این حال، زمان بندی موضوع اینترنت در کشورمان در جریان حمله سایبری اخیر نیز نکته مهمی است. مجلس اخیرا طرحی را برای حمایت از حقوق کاربران فضای مجازی به تصویب رسانده است که در حال حاضر در مرحله آزمایش برای تصمیم گیری نهایی است. افکار عمومی نسبت به این طرح حساس است و اگر برخلاف وعده مسئولان قصد تضعیف یا محدود کردن عمدی دسترسی مردم به اینترنت را داشته باشد، مخالفان متعددی از جمله آقای آقاهرانی نماینده مردم تهران دارد. مجلس شورای اسلامی و یکی از حامیان این طرح نیز به تنوع آنها اذعان داشتند.

تقارن موقت این حمله سایبری با توجه به اینکه برخی افراد می توانند در سایه طرح شبکه ملی اطلاعات به جستجوی شبکه ملی اینترنت بپردازند، احتمال استفاده موافقان محدودیت را از جمله افزایش می دهد. حمله به عنوان دلیلی بر ضرورت، اگرچه نه تنها ضربه مستقیمی به امنیت و رفاه مردم است، اما قطعاً در تضعیف مقاومت آنها در برابر محدودیت ها بی تأثیر نیست.

1717