اینجا کرونا در سفر است

محدودیت استفاده از حداکثر 60٪ ظرفیت هواپیما در پروازهای داخلی در اوایل ماه نوامبر به درخواست وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و با دستور سازمان هواپیمایی کشوری اعلام شد. پس از صدور این دستورالعمل ، بسیاری از اختلافات و مکاتبات توسط شرکت های هواپیمایی برای لغو آن انجام شد ، اما این پروتکل همچنان پابرجاست و همچنان در حال اجرا است.

تورج دهقان زنگنه ، رئیس سازمان هواپیمایی کشوری پس از انتشار فیلم هایی از مردم در اعتراض به عدم رعایت پروتکل های بهداشتی در هواپیماها ، اعتراف کرد: “شکی نیست که برخی ایرلاین ها مرتکب تخلف شده اند ، اما ما نظارت خود را تشدید خواهیم کرد.” مجازات های شدیدی برای متخلفان در نظر گرفته خواهد شد. “

سفرهای کرونا برای بسیاری اجتناب ناپذیر است و هنوز هم بسیاری از افراد از وسایل حمل و نقل عمومی مختلف برای سفرهای خود استفاده می کنند. ناوگان حمل و نقل عمومی در انطباق با پروتکل های بهداشتی در طی اپیدمی کرونا چقدر موفق بود؟

چند ماه آینده نتیجه استفاده خبرنگار ایران تودی از حمل و نقل عمومی از راه دور یا رفتن به پایانه ها است.

فرودگاه مهرآباد – 7 صبح

در ورودی دو ترمینال فرودگاه مهرآباد یک اتاق ضد عفونی وجود دارد ، اما هیچ کس اعتقاد به آتش سوزی یا اکسیژن و ضربان قلب مشتریان ندارد. مسافران در جلوی دستگاه اشعه ایکس جمع شدند تا چمدان های خود را داخل دستگاه قرار دهند. اگرچه هرکسی ماسکی روی صورت خود دارد اما به نظر نمی رسد فاصله اجتماعی چندان منطقی باشد. فرودگاه بیش از روزهای غیر ویروس کرونا تنها به نظر می رسد و سر نگهبانان تنها هستند. کافه ها و فروشگاه های مواد غذایی همچنان شلوغ هستند ، اما سر آنها بیش از روزهای قبل از کرونا ، تنها به نظر می رسد. صندلی ها همچنین با علائم مورب هشدار دهنده فاصله اجتماعی مشخص شده اند. تابلوی اطلاعات پرواز نشان می دهد که برخلاف گذشته ، بیشتر پروازها به موقع انجام می شوند!

برای حفظ فاصله اجتماعی ، به نظر می رسد هر چه بیشتر اتوبوس ها مسافران را به انتهای پرواز می رسانند ، اما در داخل هواپیما ، مانند گذشته ، یک مرد طولانی وجود دارد که فاصله ای برای نشستن روی صندلی های خود ندارد. در سه صندلی در دو ردیف هواپیما ، دو مسافر به گونه ای نشسته اند که صندلی وسط بین مسافران خالی است. پوشش یکبار مصرفی را که با خود بردم روی صندلی پهن کردم. یک خانم می گوید: “خانم نگران نباش”. بعد از هر پرواز همه چیز ضد عفونی می شود ». به صندلی نگاه می کنم ، پر از خرده کوکی ها و لکه های سیاه از دست مسافران قبلی!

من در طول پرواز اغلب به عقب و جلو نگاه می کنم. کمتر ماسک مسافر برداشته شد. بعد از بلند شدن میزبان ، آنها می نشینند و بطری های کوچک آب و یک کیسه کیسه های الکلی ، دستکش و ماسک را به مسافران تقسیم می کنند. به سراغ یکی از آنها می روم و شروع به صحبت می کنم:

“آیا از گرفتن تاج نمی ترسید؟”

– چرا؟ خدا را شکر هنوز آلوده نشده ام اما یکی از همکارانم آن را برداشت.

– آیا این بسته ماسک و دستکش را که به مسافران می دهید به خود می دهید؟

– در روزهای آغازین کرونا ، به ما ماسک یا دستکش نمی دادند و اجازه استفاده از آنها را نداشتیم. خانم میزبان حتی از ما خواست که به او اجازه دهیم ماسک و دستکش بسازد ، اما او امتناع کرد و گفت که جلوی مسافر ماسک بزنیم. این رویه حدوداً یک ماه و نیم قبل از تعطیلات نوروز ، زمانی که تعداد پروازها کاهش یافت ، طول کشید. بعد از ابلاغ پروتکل به خطوط هوایی ، وضعیت تغییر کرد. اخیراً به ما عینک هم داده اند اما میزبان فقط برای چهار پرواز یک دستکش به ما می دهد ، نمی دانیم از آنها استفاده خواهیم کرد یا نه!

– بنابراین ، تعداد پروازهای شما کاهش یافته است.

– صدر صد. در اوایل کار ، زنان خانه دار ساکن نزدیک فرودگاه برای کار دعوت شدند و تعدادی از زنان خانه دار کاملاً بیکار شدند و حقوق آنها کاهش یافت. چون اگر پرواز نکنیم فقط حقوق اولیه را می گیریم. این پرواز پس از اعتراض یکی از همکارانش شکسته شد و همه باید حداقل یک پرواز در هفته داشته باشند. اگرچه ما نمی توانیم پرواز 60 ساعته را به پایان برسانیم ، اما آنها پرواز مشابه 60 ساعته را انکار می کنند.

– آیا تاکنون ظرفیت صندلی به دلیل محدودیت پرواز پر شده است؟

– تاکنون ، پروازی که من میزبان آن بوده ام 100٪ از ظرفیت صندلی خود را به فروش نرسانده است. شرکت ما همچنین 60 درصد از ظرفیت پرواز خود را به فروش می رساند. چند ماه پیش ، این شرکت هواپیمایی دستورالعملی را برای بیماران کرون صادر کرد که سه ردیف آخر هواپیما را خالی بگذارند ، اما دستورالعمل دیگری مبنی بر فروش 60٪ صندلی های شرکت ها ارائه شد. اما همیشه یک صندلی خالی در بین مسافران وجود دارد.

– آیا این روزها که هواپیماها تغذیه نمی کنند ، از حجم کارتون ها کاسته شده است؟

– خوب ، پایین تر از قبل. البته برخی از شرکت ها تغذیه مسافران را از حدود دو ماه پیش آغاز کردند زیرا به این موضوع اعتراض داشتند. با این حال ، از صاحبان آنها شنیده ام که در هر پرواز به مسافران گفته می شود که ماسک خود را بردارند و یکی یکی غذای خود را نخورند. به نظر می رسد مسافران اخیراً این موضوع را مشاهده می کنند.

– آیا پرواز شما تاکنون مورد سو by ظن کرونا قرار گرفته است؟

– در یکی از پروازها پرواز مشکوکی به کرونا داشتیم ، هنگام فرود ما را از هواپیما بیرون آوردند و خدا را شکر جواب منفی بود ، اما همه مهمانداران ، از جمله من ، تا زمانی که نتایج آزمایش مسافر اعلام نشد ، مجاز نبودند آماده. پرواز به مدت 14 روز. همه ما تست کردیم و خدا را شکر نتیجه منفی بود.

ایستگاه راه آهن تهران – 20:30

یک کارگر با دماسنج مقابل ورودی ایستگاه قطار ایستاده ، مسافران را نگاه می کند و تمایلی به بررسی دمای مسافران نشان نمی دهد. ایستگاه شلوغ است و تفاوت چندانی با روزهای قبل از همه گیری کرونا ندارد. مسافران چمدان های خود را در دستگاه اشعه ایکس قرار می دهند. آنها برای برداشتن آنها می شتابند اما دیر رسیده اند و چمدان ها روی زمین می افتند. در داخل ایستگاه ، همه صندلی ها با برچسب زرد مشخص شده اند. بسیاری از مسافران این کار را انجام می دهند و بسیاری به فاصله اجتماعی اعتقاد ندارند. برخی افراد ترجیح می دهند قبل از نشستن روی صندلی الکل بنوشند ، در حالی که دیگران ابتدا ماسک خود را برمی دارند و سپس می نشینند!

بعضی ها دو ماسک زده بودند ، بعضی ها مجبور به ماسک یکسان بودند. هر از گاهی صدای سرفه از یک طرف اتاق انتظار می آید. با اعلام ترافیک مسافر ، کابین با مسافران جدید و قدیمی پر می شود. مالکان جلوی ورودی قطار متوقف می شوند تا بلیط مسافران را بررسی کنند. به دلیل محدودیت مسافران و رعایت پروتکل های بهداشتی ، کوپه ها سریعتر از حد معمول به فروش می رسند ، اما وضعیت در قسمت اتوبوس قطار متفاوت است و فاصله اجتماعی وجود ندارد. مسافران برای بلیط فروخته شده به آنها کنار هم می نشینند. پس از قرار دادن مسافران ، مهمانداران شروع به کار کردند و یک بطری آب ، یک بسته کیک و یک ماسک توزیع کردند. پس از عزیمت قطار ، هوای سالن ها گرم می شود و مسافران لباس های گرم خود را در می آورند. تلفن همراه مسافر زنگ می خورد ، او ماسک خود را پایین می کشد و شروع به صحبت با صدای بلند و بلند می کند تا مسافران دیگر خسته شوند! مسافر دیگری ، پدر خانواده ، به بچه ها ساندویچ می دهد ، ماسک خود را زیر چانه می گذارد ، از گذرگاه قطار عبور می کند و غذا می خورد. خود میزبان و بسیاری از مسافران علاقه ای به استفاده از ماسک ندارند.

هوای داخل قطار در حال گرم شدن است و صدای مسافران شنیده می شود. مبارزه با مهماندار شدت گرفته و نتیجه مشخصی به دنبال ندارد. بعد از عبور قطار از دو ایستگاه ، مسافران خودشان شروع به کار می کنند و بدون اجازه مهماندار بین صندلی های خالی توزیع می شوند. من به سالن های دیگر می روم و به یکی از مجریان می روم. گویی می خواست یکی از مسافران برای تسکین درد خود به او مراجعه کند: «نام پرستار همیشه بر سر زبان هاست و می گویند جلوی تاج هستند. آنها حق دارند ، اما خدا را شکر از روز اول در جبهه بودیم. اما ما به هیچ چیز فکر نکردیم و نمی کنیم. بسیاری از مسافران به بیماری عروق ویروس کرونا قلب مبتلا شده و آلوده شده اند ، اما این حرف را نمی زنند و زندگی ما را به خطر می اندازند. حتی به دلیل سرفه شدید مجبور شدیم چندین بار مسافران را به نزدیکترین ایستگاه ببریم. ما همچنین یک مسافر داشتیم که در قطار فوت کرد ، اما نمی دانیم این امر به دلیل تاج است یا چیزی دیگر. یعنی 50٪ مسافران تاج دارند. متأسفانه سیستم بلیط ما سختگیرانه نیست. مسافر مورد آزمایش قرار نمی گیرد تا از تاج آن اطمینان حاصل کند. اوایل ، وقتی تاج تازه آمد ، با ترس و لرز سوار قطار شدیم. الان هم آنقدر ماسک روی صورتمان می گذاریم که پشت گوشمان می سوزد ، اما بسیاری از مسافران همان فکر را نمی کنند و اصلاً رعایت نمی کنند. بسیاری از آنها حتی ماسک هم ندارند. “همکارانی که می بینید ماسک نمی زنند ، تاج دارند و اکنون بهتر می شوند.”

– آیا قطار بعد از هر سفر ضد عفونی می شود؟

– به دلیل افزایش استهلاک ، آنها مجبور نیستند بعد از هر سفر همه چیز را بشویند ، اما من دیدم که بعد از هر سفر ، داخل قطار با مواد مخصوص ضد عفونی می شود. خدایا ، شرکت ما این موضوع را مشاهده می کند و بازرس نیز اطاعت نمی کند. در این حالت ، ما 50 درصد مسافران را می خریم و برای هر محفظه شش نفره سه بلیط می فروشیم. البته بسیاری از آژانس ها سازگار نیستند و بیش از ظرفیت یعنی 50٪ بلیط ها می فروشند. بوفه قطار هنوز فعال است ، در عین حال مواد ضد عفونی کننده قرار می دهیم و غذا را در ظروف یکبار مصرف در بسته های مخصوص می ریزیم.

مسافری نزد مهماندار می رود و من به سالنی که در آن اقامت داشتم برمی گردم.

پایانه مسافربری بیهگی – 16:40

مسافران به جای نشستن در سالن ترمینال ، غرفه های فضای باز را انتخاب کردند. دستیاران فریاد می زنند “اصفهان ساعت 5 ، مکانی مثال زدنی”. آخرین مسافران سوار اتوبوس می شوند. من می روم پیش مردی که جیغ می زند.

– آقا ، آیا همه بلیط ها تمام شده است یا ظرفیت محدود است؟

– بستگی به دندانپزشکی شرکت دارد. برخی از شرکت ها 25 صندلی می فروشند ، بعضی از آنها نمی فروشند

آقایی از داخل سالن مردی را صدا می کند و می رود. من در حال تبدیل شدن به یکی از شرکت های فروش بلیط در سالن هستم. کابین به تنهایی نشسته و مسافران کمی دارند. برخی از صندلی ها دارای برچسب “رعایت فاصله اجتماعی” هستند. با فاصله کمی از محل فروش بلیط ، آنها یک ضد عفونی کننده را روی پدال می گذارند که تعداد کمی از مردم آن را می بینند. دو وسیله الکترونیکی در گوشه ای از کابین قرار گرفته و مسافرانی که بلیط را به صورت آنلاین خریداری می کنند ، آن را به کاغذ تبدیل می کنند. من می روم گیشه. در داخل ، سه زن جوان نشسته اند و مشتاقانه منتظر تماس های تلفنی و بازدید کنندگان شخصی هستند. آنها هنگام پاسخ به س questionsالات ، نوشیدنی می ریزند یا دزدکی مخزن در کمد خود می شوند.

– ببخشید خانم ، الان بلیط ها چگونه فروخته می شوند؟

– صندلی هایی با ظرفیت 20 ، اما حداکثر 17 می فروشیم.

– خوب ، اگر بلیط بخرم و ببینم کل ظرفیت اتوبوس تمام شده است ، آیا می توانم آن را پس بدهم؟

– نمی دانم.

– شما از شرایط فروش بلیط اطلاع ندارید؟

– نه اینطور نیست. به ما چیزی نگو

– آیا قیمت بلیط افزایش یافته است؟

– نه اینطور نیست.

یک دختر جوان از یک دستگاه الکترونیکی در گوشه سالن بلیط کاغذی خریداری می کند. به دلیل کارش ، مجبور شد در دوره کرونا اتوبوس های زیادی را سوار شود و سفر کند. “پروتکل ها همیشه به شدت اجرا نمی شوند و اخیراً همه چیز کمی تغییر کرده است: دور. “خداحافظی کرد و با عجله رفت.

به سمت مسافرانی می روم که در هوای آزاد ترمینال منتظر هستند. یکی از آنها صبح وارد تهران شد. او برای انجام کارهای لازم مجبور شد به جای اتومبیل شخصی خود از اصفهان به تهران سوار اتوبوس شود تا جریمه نشود ، اما اکنون برای بازگشت ماشین خریداری نمی کند و باید تا ساعت 10 شب منتظر بماند و اتوبوس بعدی حرکت کند: مشاهدات بیشتر. به عنوان مثال ، شرکتی که برای آن بلیط خریداری کردم در واقع 17 صندلی فروخته بود ، اما برخی از اتوبوس ها پر از مسافر بودند. وقتی دیشب رانندگی کردم ، به همه مسافران دستکش ، بالش الکلی و ماسک داده شد. همه خواب بودند اما من کسی را که ماسک زده باشد ندیدم. »

او دائماً به ساعت خود نگاه می کند و از دستیار ماشینهای دیگر می پرسد که به کدام شهر می روند تا اگر جایی برای یک نفر دارد ، سریعتر به شهر خود برود.

این خلاصه ای از وضعیت ناوگان حمل و نقل عمومی بین شهری بود. اکنون پروتکل ها در بعضی جاها کمتر هستند ، در برخی دیگر بیشتر هستند ، اما تفاوت چندانی ندارند. کمتر از یک ماه به نوروز مانده است. در این شرایط ، با بازدیدهای نوروزی ، چندین پیک تاج به طور هم زمان تجربه خواهیم کرد و چندین روز تا چند ماه سفر خواهیم کرد!

انتهای پیام