گفتا ز که نالیم؛ به بهانه 22 بهمن

انقلاب ما در تاریخ بی نظیر بود. من در حال حاضر درباره چگونگی این اتفاق بحث نمی کنم. اما این یک واقعیت است و بزرگی آن را دوستان و دشمنان در ابعاد مختلف تأیید می کنند و برخی به دلایل سیاسی آن را پنهان می کنند. ایران اکنون در ابعاد مختلف در سراسر جهان وجود دارد. مصدومیت های زیادی هم داشتیم. اما اگر خوب از آن استفاده نکنیم نقطه ضعف ماست. به خودمان برگردیم، از روی عشق به مقام و استقامت با هم دست بدهیم، راهی را که در پیش گرفته ایم آسیب شناسی کنیم و با اراده به هم کمک کنیم.

سفر رئیس جمهور به مسکو رویداد مهمی بود، اگرچه برخی در مورد چگونگی نشستن بر سر میز مذاکره و نحوه نگاه کردن بحث کردند. آموزش مشترک سه کشور چین، روسیه و ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار بود، همچنین قرارداد 25 ساله با چین یا قرارداد 20 ساله با روسیه از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. پیمان های شانگهای و اوراسیا را به آنها اضافه کنید. همه اینها نشان از پویایی سیاست خارجی ایران دارد.

عده ای هستند که به همه چیز با دید منفی نگاه می کنند و از هر کاری که دولت انجام می دهد انتقاد می کنند. برخی از همه دولت ها انتقاد می کنند و اصلاً به جمهوری اسلامی اعتقادی ندارند و برخی دیگر با حکومت خاصی مشکل دارند. اگر دولت مطابق میل خود سر کار باشد، کوتاهی های خود را توجیه می کنند. بنابراین اگرچه برخی نگران هستند که ایران در دام شرق بیفتد، اما در برخی موارد درست است، اما نمی توان نتیجه گرفت که اگر در دام غرب بیفتیم بهتر است و عوارضی ندارد. . من وارد این بحث نمی شوم. آنچه مهم است استقلال و قدرت ملی است که هر علاقه مند به طیف های مختلف باید به آن فکر کند و روی آن کار کند. دولت بیشترین مسئولیت را دارد.

ظاهر موضوع نشان می‌دهد که برخی از فعالیت‌ها از خارج شروع شده است، اما کارهای زیادی باید انجام شود. اگر موفق نشویم موفق نخواهیم شد.

وقتی میزان ارز با همسایه روسیه را می بینیم و به سهم اندک خود و تراز بسیار منفی طرف ایرانی نگاه می کنیم، باید خیلی ناراحت شویم و بگوییم بستگی به خودمان دارد. یا هر قد زشت ما.

ما باید استفاده و قابلیت های خود را تا حدی افزایش دهیم که چین و روسیه از تقاضا و توانایی ما برای پذیرش و انتقال فناوری شگفت زده شوند. ما باید هر چه زودتر این هنر را به نمایش بگذاریم. دانشگاه ها و صنایع باید وارد عمل شوند و از این فرصت برای تغییر آموزش و مهارت برای عموم مردم استفاده کنند. من در مورد تکامل و اهمیت آموزش نوشته ام. اگر این کار را نکنیم کار می کنند و ما همچنان باید در ضعف خود منفعل باشیم. اگرچه در برخی زمینه ها سختی کشیده ایم، اما نشان داده ایم که نیستیم. چرا باید محصولات کشاورزی کشور بازگردانده شود؟ چرا هنوز هیچ مقررات واقعی، اطلاعات صحیح، سیاست واحد در داخل و خارج از کشور نداشته باشیم، در حالی که هنوز آمار، اطلاعات و پنجره واحد و… داریم. تحریم های آمریکا علیه ما بیش از تقصیر آنها، گستاخی ما یا خیانت نفوذی های داخلی بوده است.

ما هنوز هم در مصرف داخلی انرژی، آب، نفت و خیلی چیزهای دیگر اول هستیم. حیف است که کارخانه های ما به دلیل استفاده بی رویه از گاز خانگی میلیاردها دلار ضرر می کنند و جرات تصمیم درست را نداریم. در نبود رکوردشکنی حفاظت از محیط زیست، دست دیگران را با انتظار و چاپلوسی بسته ایم. این فقط در مورد ملتی نیست که خود دولت ها پیشگام بوده اند. آنها مخالف مذهب پادشاهان خود هستند.

دولت باید در این زمینه کار کند اما بدون حمایت ملت چه کار می تواند بکند؟ رئیس جمهور فعلی اگرچه در برخی انتخابات یا انتصابات حرفی برای گفتن دارد، اما نشان داده که سخت کوش است. سفر او به کرمان بلافاصله پس از سفر نزدیک به کرمان نشان از علاقه او به این شغل و همدردی او با تمام مشکلات کشور است که می تواند نکته امیدوارکننده ای باشد.

اینکه از چین و روسیه یا سایر کشورهای منطقه انتظار داشته باشیم به فکر کشورشان نباشند و اگر فکر کنند به کشورشان خیانت کنند، غیر منطقی است. اما اگر نتوانیم از این فرصت ها استفاده کنیم، ناتوانی ماست.

ملت نیز باید توانمندی های خود را افزایش دهد. بخش خصوصی را تقویت کنید، یک کسب و کار راه اندازی کنید، اما به هرج و مرج منجر نشوید، شرکت ها و کنسرسیوم های بزرگ ایجاد کنید و ارزش را مدیریت کنید. رقابت باید از سطح داخلی تغییر کند، رقابت با کشورهای خارجی، مخالفت با یکدیگر، پرهیز از نیرنگ، تضعیف ملت و از همه بیشتر در دست این دولت است.

دولت باید با کسانی که آبروی کشور را در چشم سایر کشورها، چه در صنعت، چه در بخش کشاورزی و خدمات، تجاوز می کنند، به ویژه کسانی که سنگ پرتاب می کنند، کمتر کارهای خانه انجام می دهند یا احمقانه رفتار می کنند، برخورد کند.

غفلت از این کار باعث می شود که طرفین توافق از چین، روسیه و سایر کشورها کار خود را انجام دهند و تنها چیزی که برای ما می ماند عقب ماندگی و ضرر است که باعث دیگران شویم.

اگر نمی خواهیم چین و روسیه بر ما مسلط شوند و مطالبات خود را بر ما تحمیل کنند، اگر نمی خواهیم کارگران آنها به نام مهندسی بر متخصصان ما مسلط شوند، اگر می خواهیم آنها را کنترل کنیم باید به فکر اصلاح خود باشیم. کارگزاری اگر نخواهیم مواد اولیه معدنی خود را با قیمتی ارزان به آنها بدهیم تا با قیمت بالا به ما برگردانند، متخصصان ما باید تماشاگر باشند یا خدای ناکرده آنها را همراهی کنند. رشوه و باید محلی باشد از انتقال تکنولوژیک استفاده نکنید، اکنون زمان اقدام است. و اگر می‌خواهیم در مشارکت‌های سرمایه‌گذاری مطابق با مصالح ملت قدرت بازار داشته باشیم، باید از خودمان شروع کنیم و قدرت خود را افزایش دهیم.

باید خجالت بکشیم که فقط سرمایه می آورند و مثل جاروکردن کف اقیانوس همه کاره هستند تا به حقوق ملت راضی نباشیم. پس باید خودمان را تقویت کنیم، لازم نیست با هم رقابت کنیم و بجنگیم، باید هم افزایی داشته باشیم و یکی باشیم و خیلی چیزهای دیگر.

منتقدان، نه آنهایی که مدام آیه ناامیدی را می خوانند، باید پیش قدم شوند، نه اینکه بگویند ضرر کردند، همه چیز تمام شد و دولت باید به نفعش گوش کند.

از چین بیاموزید و قدرت بگیرید، از روسیه قبل از پوتین و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بیاموزید که چگونه قیام کرد و دوباره به یک قدرت بزرگ تبدیل شد. 22 بهمن بر همگان مبارک باد.