نخستین فرزند خاندانی آسمانی – ایران تودی

امام حسن بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) چهارمین شخص آل عبا دومین سال دوم از قبیله معروف و بزرگ بنی هاشم در پانزدهم ماه مبارک رمضان و طبق روایات است. روایت دقیقتر این است که پیامبر(ص) در سال سوم هجری قمری، در زمان حیات جدش در مدینه به دنیا آمد. امشب در آسمانها و زمین و مدینه رسول آشوب بود.

این شوق به شبی می رسد که ستارگان در آسمان مدینه سفر می کنند و در نیمه ماه رمضان چشمان تازه باز شده نوزاد را می بینند، همه آنها بیش از هر شب به آسمان می آیند، اما غرق در شادی می شوند. دیدار با این شادی کودک و فرزند خورشید . این که این نوزاد، اولین فرشته خاندان آسمانی روی زمین، در زمین به دنیا آمد، در کتاب نازل شده از جانب خداوند (قرآن) می فرماید:
در تمام خانه ها و محله های دور و نزدیک شهر از «قبا» تا «اولی» و «اسبه» تا «محزور» و از «مزینیب» تا «دره رنونا» در خانه های مهاجران و مدینالی انصار بنی. حارثه و معاویه، ابن عمرو بن عوف، ابن بیاده، ابن سعده و ابن سلمه و ده ها قبیله دیگر که در این قسمت از دشت، در یثرب سابق و دور و نزدیک منطقه کنونی زندگی می کنند. شهر پیامبر همه از تولد دختر و همسر پیامبر می گویند. در مجالس و گفتگوهای خود از علی علیه السلام روایت می کردند.

در همین ساعت و شب بود که تمام زلزله های سهمگینی که هر روز شهر و ساکنانش را به لرزه در می آورد، دوباره به آرامش و آرامش تبدیل شد و برای انصار و مهاجران، لحظات شیرین و زیبایی که در خانه علی رقم خورد. و بانوی دو جهان.
همه با هم توجه به نوزاد مدینه و نوه پیامبر(ص) بود!
باد از هر سو به سوی مدینه پیامبر صلی الله علیه و آله می وزید و شاخه ها و برگ ها و بوته های باغ ها می لرزید و چه نغمه زیبایی نشان می داد که شادی این موجودات گیاهی بود که در اطراف شهر پیامبر آفریده شده بود. باد همه موانع را برد و او را به مسجد النبی و خانه علی و فاطمه فرستاد.

بله نسل اول پیامبر (ص) یعنی امام حسن مجتبی در اهل بیت متولد شد. هنوز ساعتی از افطار نگذشته بود که زنان مدینه، پسران و دختران خود را برای ابراز خوشحالی از تولد این نوزاد به خانه فرستادند و جمعیت از شور کودکی و جوانی خود به خروش آمدند. با دسته ای طبل و دسته ای کاسه و بشقاب فلزی و دسته ای کف زدن اشعار زیبایی سروده اند و پس از گذشت چهارده قرن هنوز این سنت زیبا در شهرهای شیعه نشین عراق از نجف، کربلا، حله، ناصریه، گوت باقی است. ، بغداد و کاظمین. و .. در نیمه ماه مبارک رمضان در شهرهای جنوبی ایران یعنی خوزستان خرمشهر و آبادان، کودکان و نوجوانان با لباس های شاد محلی خود به خیابان ها و کوچه ها می روند.
این نوزاد بهشتی جانشین و داماد پیامبر(ص)، پدرش امام علی بن ابی طالب(ع) و اولین امام و مادر شیعیان، دختر پیامبر، حضرت فاطمه زهرا(س) است. یکی از برترین زنان اسلام (ص) و عالم.

امام حسن مجتبی (علیه السلام) در مكان وحی و در محل و خاندانی كه فرشتگان الهی در آن نازل شده اند به دنیا آمد. این خانواده به فرموده قرآن همه افرادش پاک و پاک هستند، پلیدی و پلیدی ندارند، در قرآن کریم هستند.[انَّمایُریدُاللّهُلِیُذهُبَعَنکُمُالرِّجَاَهلَالبَیتِوَیُطهمّتَطهیراًوبدینجهتموردتحسینوند[اِنَّمایُریدُاللّهُلِیُذهُبَعَنکُمُالرِّجسَاَهلَالبَیتِوَیُطهِّرَکُمتَطهیراًوبدینجهتموردتحسینوتمجیدمکررخداوندمتعالدرقرآنکریمقرارگرفتهاند

از آنجایی که امام حسن مجتبی (علیه السلام) اولین فرزند امام علی (ع) و فاطمه زهرا (س) بود، ولادت آن حضرت باعث خوشحالی آنان، پیامبر اسلام (ص) و همه دوستداران اهل بیت (ع) شد. . ).
پیامبر(ص) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند و به درخواست پدر و مادرش نام حسن را از الله تعالی برگزید.
پیامبر اکرم (ص) در ولادت و تربیت امام حسن مجتبی (ع) اشراف کامل داشت. از این رو در روز هفتم تولدش دستور داد که گوسفندی را برای ایمانش ذبح کنند و به نیازمندان بدهند.
در مورد امام حسن مجتبی (علیه السلام) روایات فراوانی از پیامبر(ص) وارد شده است که همگی در این مختصر نمی گنجد و من فقط این حدیث شریف از پیامبر(ص) را با سفارش و تبریک نقل می کنم:

این ریحاناتی است و این پسر من است، این سیدعلیه السلام است.

یعنی: این (حسن) ریحان من است و این پسرم سید و سروری است که خداوند متعال به زودی به وسیله او بین دو گروه مسلمان صلح و آشتی برقرار خواهد کرد.

آدرس امام حسن مقتبی (ع) عبارتند از: آل اکبر، نسل اول، طیب، قائم، حجت، تقی، زکی، مقتبی، وزیر، اسیر، امیر، امین، زاهد و برر.
اما مشهورترین آنها لقب افتخاری مجتبی است و شیعیان آن را کریم اهل بیت می نامند. کنیه او ابومحمد بود.
امام حسن مجتبی (علیه السلام) به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) علاقه زیادی نشان داد و در دامان پر آنلاین جدش پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پدرش امیرمؤمنه علی (ع) رشد کرد. (الف) و مادرش فاطمه زهرا (س) مردی کامل و امامی عادل و شایسته به دنیا آمدند.
پیامبر اسلام (ص) در حدیثی درباره مقام و فضیلت منور خود حسن مجتبی (علیه السلام) می فرماید: اما حسن به درستی که او پسر من و پسر من و از من است. او نور چشم من و نور قلب من و میوه قلب من است. او سرور جوانان اهل بهشت ​​و حجت خدا بر امت است. فرمان او فرمان من است و کلام او کلام من است. هر کس از او اطاعت کند از من پیروی کرده است و هر که از فرمان او سرپیچی کند از من نافرمانی کرده و از من نیست. هرگاه به او نگاه می کنم، جریاناتی را به یاد می آورم که او را ضعیف می کند. اکنون به همین منوال ادامه می دهد تا اینکه بر اثر ظلم و دشمنی مسموم شد. در این هنگام فرشتگان آسمان بر مرگ او گریستند. همچنین همه چیز (روی زمین) اعم از پرندگان آسمان، ماهیان دریاها و اقیانوس ها بر از دست دادن او می گریند.

به هر حال این امام همام هفت سال و نیم به برکت جدش رسول الله صلی الله علیه وسلم و بیست سال به صفا و محبت مادرش فاطمه زهرا علیهاالسلام زندگی کرد. برای حدود هشت سال به برکت پدرش امیر مومنه علیه السلام شش سال عمر کرد و چهل و شش سال به زندگی برادر گرامیش امام حسین علیه السلام پی برد و توسط همسرش جعده بنت مسموم شد. آشاس. هفتم ماه صفر سال نهم هجری.

مقدس اهل بیت! تولدت مبارک.
اى ابوالحسن اى بنده مؤمنان و اى برادر پيامبر(ص) و اى بانوى بزرگ دو عالم! در این عید ما را خدمتگزار و خانواده خود قرار دهید، سلامتی، صلح و آرامش را به جامعه بشری عطا کنید! آمین

* خادم افتخاری کتاب مقدس عراق و عضویت در فرهنگستان علوم پزشکی ایران