سیدمحمود دعایی؛ چهره‌ای تعامل‌گرا و سازنده با همه جریان‌ها

در این مراسم که نمایندگانی از اصحاب رسانه، فرهنگ و هنر به نمایندگی از تمامی اقشار و مکاتب فکری و سیاسی حضور داشتند، برخی از آنان که دیدگاه مشترک و جذابی داشتند، حضور داشتند. زنگ زده بود و بوی تازگی در فضای سیاسی کشور می داد.

از وزیر مربوطه گرفته تا سران احزاب دو طرف، اصولگرایان و اصلاح طلبان و حتی نمایندگان سینماگران کشور، همه به جنبه دیگری از شخصیت فکری و سیاسی- فرهنگی اشاره کردند. او «سید محمود» را ستود. این ویژگی، رویکرد معتدل و دوری او از خط غیرمنطقی «درون و بیرون» بین مردم نشسته در کشتی و فرقه های فکری و سیاسی در مقابل سرنوشت مشترک کشور و مردم است. نیاز داشتن.

تندروترین نماینده سیاسی و رسانه ای کشور نیز از یک سو هنر مرحوم دعایی را رویکردی معتدل و تلاش وی برای اتخاذ و پرهیز از سیاست های شنیع آن خواند. این امر رویکرد مرحوم دعایی را در زمانی که در دوران حضورش با دردهای زیادی روبه رو بود مورد تشویق و انتقاد قرار داد. اما اگر این رویکرد معتدل اکنون مورد ستایش قرار می گیرد، باید آن را نشانه خوبی دانست و تحسین کرد. در واقع میراث بزرگ مرحوم دعایی را می توان مرواریدی متروک در عرصه سیاسی و فکری کشور دانست که در طول چهار دهه گذشته با سخت ترین تجربیات، خطرات و آسیب های تاریخ خود مواجه بوده و همچنان در رنج است. در این رابطه.

مرحوم دعایی نه تنها به‌عنوان یک چهره رسانه‌ای، بلکه به‌عنوان یک چهره سیاسی و فرهنگی در کارنامه خود، در برقراری ارتباط تعاملی و سازنده با همه جریان‌ها و طیف‌های فعال، به نتایج چشمگیری دست یافته است. به گفته وی، هیچ کس به دلیل تمایلات فکری منتقد، علیه مقام یا متفاوت از آن، محکوم نمی شود. او معتقد بود که باید جاذبه را افزایش داد و از تکانه های غیرمنطقی و جزمی پرهیز کرد. همه حاضران در این مراسم همچون دیگر افرادی که در روزهای اخیر شخصیت و اعتقاد وی را تجلیل و تجلیل کرده اند، یادی از مرحوم دعایی کردند و وی را از چهره های موفق و تاثیرگذار در روابط عمومی به عنوان شخصیتی تاثیرگذار در نظام سیاسی خواندند. از طیف ملی-مذهبی تا گرایشات چپ، لیبرال، اصولگرا و اصلاح طلب در قدرت سیاسی فرقی ندارد. جالب اینجاست که یکی از مهمانان مراسم یادبود از نقش مرحوم دعایی در کمک به یتیمان، یتیمان و کودکان آسیب دیده صحبت کرد و او را پدر همه کودکان زیر چتر خود در طول سالیان سال خواند. این اولین خبری بود که در روزنامه اطلاعات به مدت 19 سال (79-1360) شاگردی با او افتخار کردم و گلویم شکست.

به اندازه دعا کردن سخت نیست. اگر اعتدال آنقدر خوب است که حامیان همه طیف های سیاسی و فکری برای آن دعا کنند، چرا آن را در دستور کار مشترک همه قرار ندهیم؟ چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که مبدع چنین مراسمی است، در انعکاس سیاست ها و برنامه های خود این رویکرد را درک نمی کند؟

اعتدال یک باور است و برای به کار بردن آن نیاز به مهارت دارد. اما گاهی اوقات در یک بازار طوفانی، معتدل به دلیل تجربیات تلخ می تواند کند باشد.
نام او نه تنها به خاطر مدیریت یک نهاد رادیکال مانند اطلاعات، بلکه به خاطر میانه روی، دموکراسی و روابط عمومی او به عنوان عضوی از نظام سیاسی در خاطر خواهد ماند. رحمت الهی قرین روحش باد.

خاطره گروه نخبگان ایران تودی برای سید محمود دعایی