سایه تزلزل بر سر خاورمیانه

بدون شک ، با ادامه وضعیت موجود ، پنجره های پیشرفت و کمال به روی مردم باز نمی شود و رویای مداخله خارجی منطقه را تحت الشعاع قرار می دهد و آینده ای پر از عدم اطمینان و بی ثباتی را به دست می آورد. انتظار می رفت کشورهایی مانند ایران ، ترکیه و عربستان با همکاری کامل با عراق ، مصر و پاکستان نقشه راه توسعه خاورمیانه را مدیریت کنند ، اما به دلایلی این خواسته برآورده نشد. اکنون بیشتر منطقه از جنگ ، ناآرامی و ناامنی رنج می برد و دولتها عمدتاً به یک قدرت خارجی پناهنده شده اند.

عربستان سعودی ، عراق ، یمن ، لبنان ، سوریه ، بحرین و لیبی در حال جنگ یا وضعیت ناامنی و آشفتگی هستند. ایران ، ترکیه و پاکستان در شرایط اقتصادی دشواری قرار دارند و رژیم صهیونیستی با توجه به گرایش های ایدئولوژیک هزاره ، تروریسم و ​​نمایندگی های مسموم ، نقش یک توپ سیاه را در خاورمیانه ایفا می کند. در دهه گذشته ، فراوانی بلایا و مصائب نگران کننده تبدیل شده است. حداقل چهار تحول و رویداد ویژه در جهان عرب ، همه خوش بینی نسبت به حال و آینده را زندانی می کند.

قیام های عربی اولین کسانی بودند که با دخالت آمریکا و بی تفاوتی اروپا نسبت به صحرای ملت ها دود و منفجر شدند. دومین افت شدید قیمت نفت در اواسط دهه گذشته ، اعتماد دولت ها به حقانیت “پول پایه” را سست کرد. در مورد سوم ، در طی یکی دو سال اخیر درگیری های کور و ویرانگری در عراق ، لبنان ، سودان ، الجزایر و لیبی رخ داده است که نیمه هوشیاری مسئولین ثبات و امنیت منطقه را برملا کرده است. در نتیجه ، ویروس کرونا به طور آشکار ساختار ، سیاست و تصمیم گیری را هدف قرار داد. خاورمیانه از نابرابری اقتصادی شدید ، رژیم های قبیله ای و فرقه ای ، دولت های تحصیل کرده و ایدئولوژی های مذهبی فلج رنج می برد. متأسفانه ، رفاه ، سلامتی ، ایمنی و حتی ورود کودکان در آینده در سیاست در این منطقه با شور و اشتیاق حاکمانی روبرو شده است که این کار را اجیر و اتفاقی می دانند و خروج آنها را با انداختن آن بر روی عزرائیل تضمین می کنند.

آنها هر زمان که بخواهند طبل ها را زیر و رو می کنند. قضات به جای بازرسی ، اطمینان از عدالت اجتماعی و تأمین حقوق مدنی و انسانی خواستار حرمت ، الوهیت و دوام هستند. BVF ، G.D.P. شاهد کاهش 5 درصدی در منطقه است. اثرات اجتماعی این بیماری فاجعه بار است. نیمی از جمعیت منطقه زیر 25 سال است و اگر نرخ بیکاری بیش از دو برابر استاندارد جهانی باشد ، درخواست های شغلی در دفاتر رسمی ثبت می شود.

اکثر کارگران ، به ویژه کارگران غیررسمی ، زیر خط فقر زندگی می کنند. سیستم های بهداشتی بار اضافی دارند و آموزش از راه دور مثمر ثمر نیست. سازوکارهای ناکافی برای خدمات تأمین اجتماعی کارگران و افراد دارای معلولیت ، اثرات سو mis مدیریت را با هم ترکیب می کنند. در شرایط فعلی ، تنها راه کنترل سیل فقر بازگشت به مردم است. ما باید با آنها آشتی کنیم و در تعیین سرنوشت سهامداران دخالت کنیم. وی اهرمی مانند “محافظت از دولت با پول” را رد کرد. آمادگی شهروندان برای قرن بیست و یکم خواسته هایی دارد که مردم این منطقه بدون درک آنها زندگی سرنوشت سازی خواهند داشت. پایان دوره نفت و پولشویی و هزینه مداخلات بیش از حد به طور حتم همه کشورها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. دولت های دیگر کمک های مالی و کتاب های بی شماری خواهند داشت. جنگ های بی اساس و حمایت از امور ، پناهندگی و مهاجرت را تشدید می کند. شش درصد از جمعیت جهان در خاورمیانه زندگی می کنند و تنوع قومی باید به عنوان منبع قدرت شناخته شود نه محدودیت. قرن بیست و یکم قرن سنجش ثروت با سرمایه انسانی است. اگر می خواهیم کشورها زنده بمانند ، باید وضعیت نخبگان و ارزش سرمایه انسانی را درک کنیم و باید بدانیم که بزرگترین دارایی و سرمایه رضایت مندی مردم است که با دموکراسی واقعی قابل دستیابی است. با این چشم انداز می توان دیوار اطراف پادگان خاورمیانه را خراب کرد ، باغ های زیتون را آبیاری کرد و دانشکده های علوم و دانش را ایجاد کرد. انسان در خاورمیانه به عزت و آزادی نیاز دارد ، برای بازسازی در خاورمیانه به انسان آزاد و توسعه نیاز دارد.

* عضو پارلمان

2727