بی‌تحرکی دوران کودکی را جدی بگیریم

تحقیق اخیر به رهبری دانشگاه بریستول انگلستان و دانشگاه فنلاند شرقی تأثیر مهم افزایش زمان بی‌تحرکی از کودکی تا بزرگسالی را بر سلامت قلب برجسته کرده است. به گفته کارشناسان، فعالیت بدنی سبک ممکن است به‌طور موثر خطرات مرتبط با بزرگ شدن قلب را کاهش دهد.

محققان به‌طور خاص هیپرتروفی بطن چپ را مورد بررسی قرار دادند، وضعیتی که با افزایش بیش از حد اندازه و توده قلب مشخص می‌شود و پیش زمینه‌ای برای مشکلات شدید سلامتی در بزرگسالان ازجمله حملات قلبی، سکته مغزی و مرگ زودرس است.

دانشمندان با ردیابی ۱۶۸۲ شرکت‌کننده از گروه کودکان دهه ۹۰ دانشگاه بریستول از سنین ۱۱ تا ۲۴، متوجه افزایش نگران‌کننده رفتارهای بی‌تحرکی از ۶ ساعت در روز در ابتدا به ۹ ساعت در بزرگسالی شدند.

این افزایش در عدم تحرک با افزایش ۴۰ درصدی توده قلب طی دوره هفت ساله مرتبط بود که نشان‌دهنده پیشرفت قابل‌توجهی به سمت بزرگ شدن قلب است که بدون توجه به عوامل دیگری مانند چاقی یا فشار خون بالا رخ می‌دهد.

فعالیت‌بدنی ممکن است آسیب را جبران کند

با این حال، به نظر می‌رسد فعالیت بدنی سبک اثر محافظتی دارد. فعالیت بدنی سبک به‌طور متوسط سه تا چهار ساعت در روز به‌طور قابل‌توجهی افزایش توده قلب را تا ۴۹ درصد کاهش داد و با افزایش عملکرد قلب مرتبط بود.

در حالی که فعالیت بدنی متوسط تا شدید نیز افزایش متوسط ۵ درصد در اندازه قلب را نشان داد که تا حد زیادی، سازگاری فیزیولوژیکی طبیعی در نظر گرفته می‌شود.

شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد بی‌تحرکی در دوران کودکی تهدید برای سلامتی است که باید جدی گرفته شود. باید تغییر پارادایم در نحوه نگاه ما به بی‌تحرکی دوران کودکی وجود داشته باشد زیرا شواهد به بمب ساعتی اشاره می‌کند.

زمان بی‌تحرکی در دوران کودکی به دوره‌هایی اطلاق می‌شود که کودکان درگیر حداقل فعالیت‌بدنی هستند که معمولاً شامل نشستن یا دراز کشیدن غیر از خواب و فعالیت‌هایی مانند تماشای تلویزیون، بازی‌های ویدیویی یا استفاده از سایر وسایل الکترونیکی می‌شود. افزایش رفتارهای بی‌تحرک در میان کودکان نگرانی فزاینده محسوب می‌شود زیرا با پیامدهای منفی مختلف سلامتی مرتبط است.

بی‌تحرکی با چاقی همراه است 

بی‌تحرکی طولانی در کودکان به دلیل مصرف کم انرژی با خطر بیشتر ابتلا به چاقی همراه است. همچنین می‌تواند بر سلامت متابولیک تأثیر بگذارد. گذشته از سلامت جسمانی، عدم تحرک طولانی‌مدت ممکن است بر سلامت روان تأثیر بگذارد و به مسائلی مانند اضطراب و افسردگی کمک کند.

علاوه بر این، عادات کم تحرکی در دوران کودکی می‌تواند در رشد مهارت‌های حرکتی و مهارت‌های اجتماعی که معمولاً در طول بازی فعال و تعامل با همسالان تقویت می‌شوند، اختلال ایجاد می‌کند.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد صرف زمان بیش از حد در صفحه نمایش می‌تواند بر رشد شناختی و عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد که احتمالاً به دلیل کاهش مشارکت در فعالیت‌های محرک و مفیدتر است.

میزان بالای فعالیت بدنی متوسط تا شدید روزانه باید بخشی طبیعی از دوران کودکی و نوجوانی باشد، زیرا سلامت قلب و همچنین بهزیستی عمومی را بهبود می‌بخشد.

نتایج بر اهمیت افزایش فعالیت بدنی، به ویژه فعالیت متوسط و شدید، کاهش رفتار بی‌تحرکی و پیشگیری از اضافه وزن از دوران کودکی برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی تاکید می‌کند.

نتایج این تحقیق در مجله اروپایی Preventive Cardiology منتشر شده است.

منابع

sciencedaily.com

uef.fi

earth.com

انتهای پیام