آیا کووید طولانی درمان می‌شود؟
ایران تودی/خراسان رضوی موسسه ملی بهداشت آمریکا تعداد انگشت‌شماری تحقیق برای آزمایش درمان‌های احتمالی کووید طولانی را آغاز کرده است.
به گزارش ژاپن تودی، پروژه ۱.۱۵ میلیارد دلاری بازیابی مؤسسه ملی بهداشت در بحبوحه ناامیدی بیمارانی اعلان شد که ماه‌ها یا حتی سال‌ها با مشکلات سلامتی گاهی ناتوان‌کننده دست و پنجه نرم می‌کنند؛ بدون هیچ درمان اثبات شده و فقط تعداد کمی از مطالعات دقیق برای آزمایش موارد بالقوه وجود دارد.
دکتر زیاد العلی از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس که با پروژه مؤسسه ملی بهداشت درگیر نیست اما تحقیقات خودش تلفات طولانی‌مدت کووید را برجسته کرده است، گفت: این تلاش یک یا دو سال دیر آغاز شده و از نظر دامنه کوچکتر از چیزی است که انتظار می‌رود اما با این وجود گامی در مسیر درست خواهد بود.
وی افزود که دریافت پاسخ بسیار مهم است زیرا افراد زیادی وجود دارند که از آسیب‌پذیری بیماران با درمان‌های اثبات نشده سوءاستفاده می‌کنند.
دانشمندان هنوز نمی‌دانند چه چیزی باعث کووید طولانی‌مدت می‌شود، اصطلاحی فراگیر برای حدود ۲۰۰ علامت که به‌طور کامل متفاوت از یکدیگر هستند و برآورد می‌شود که بین ۱۰ تا ۳۰ درصد از افراد پس از بهبودی از عفونت کروناویروس، نوعی کووید طولانی مدت را تجربه کرده باشند، خطری که از اوایل همه‌گیری تا حدودی کاهش یافته است.
به‌همین دلیل تاکنون ابتکار طرح بازیابی، ۲۴هزار بیمار در مطالعات مشاهده‌ای ردیابی شده است تا به تعریف شایع‌ترین و شدیدترین علائم کمک کند، یافته‌هایی که اکنون به کارآزمایی‌های درمانی چند جانبه شکل می‌دهند.
دو تحقیق اول مسائل زیر را مورد توجه قرار خواهند داد:
۱- آیا مصرف حداکثر ۲۵ روز از داروی ضد ویروسی پکسلووید فایزر می‌تواند کووید طولانی مدت را کاهش دهد یا خیر، به‌دلیل این نظریه که برخی از ویروس‌های کرونای زنده یا بقایای آن ممکن است در بدن پنهان و باعث ایجاد این اختلال شوند. به‌طور معمول پکسلووید زمانی که افراد برای اولین بار آلوده می‌شوند و فقط برای پنج روز استفاده می‌شود.
۲- درمان «مه مغزی» و سایر مشکلات شناختی؛ این درمان‌ها شامل چند برنامه آموزش شناختی و یک دستگاه پزشکی است که مدارهای مغز را به‌صورت الکتریکی تحریک می‌کند.
دو تحقیق یگر در ماه‌های آینده آغاز خواهد شد. یکی درمان‌هایی را برای مشکلات خواب آزمایش خواهد کرد. دیگری مشکلات سیستم عصبی خودمختار که عملکردهای ناخودآگاه مانند تنفس و ضربان قلب را کنترل می‌کند، از جمله اختلالی به‌نام سندرم تاکی‌کاردی ارتواستاتیک را هدف قرار می‌دهد.
یک تحقیق بحث برانگیزتر در مورد عدم تحمل ورزش و خستگی نیز برنامه‌ریزی شده است، به‌طوری‌که مؤسسه ملی بهداشت به‌دنبال نظرات برخی از گروه‌های بیمار و نگران این مورد است که ورزش ممکن است برای برخی از مبتلایان طولانی مدت کووید بیشتر از اینکه مفید باشد ضرر داشته باشد.
این کارآزمایی‌ها در حال حاضر ۳۰۰ تا ۹۰۰ شرکت‌کننده بزرگسال را ثبت‌نام می‌کنند البته پتانسیل توسعه نیز دارند. برخلاف آزمایش‌های معمولی که یک درمان را در یک زمان آزمایش می‌کنند، این «مطالعات پلتفرم» انعطاف‌پذیرتر به مؤسسه ملی بهداشت امکان می‌دهد تا درمان‌های بالقوه بیشتری را به‌صورت دوره‌ای اضافه کند.
دکتر امی پترسون توضیح داد: ما می‌توانیم به‌سرعت تغییر مسیر دهیم. یک درمان ناموفق را می‌توان بدون پایان دادن به کل آزمایش کنار گذاشت و اگر چیز امیدوارکننده‌ای در آینده پیش آید، می‌توانیم آن را اضافه کنیم.
دکتر آنتونی کوماروف، محقق دانشگاه هاروارد که در برنامه مؤسسه ملی بهداشت درگیر نیست اما مدت‌ها یک اختلال مرموز مشابه به‌نام سندرم خستگی مزمن را بررسی کرده است، گفت: انعطاف‌پذیری می‌تواند کلیدی باشد.
وی خاطرنشان کرد: مطالعه پکسلووید منطقی است اما اگر یک دوز ۲۵ روزه فقط نشانه‌هایی از تاثیر را نشان دهد، محققان می‌توانند به‌جای از صفر شروع کردن، آزمایش را به دوره طولانی‌تر گسترش دهند.
کوماروف همچنین ابراز کرد: ناامیدی مردم را از انتظار برای این آزمایش‌های درمانی درک می‌کند اما معتقد است که مؤسسه ملی بهداشت به‌درستی در انتظار به‌دست آمدن سرنخ‌هایی در مورد زیست‌شناسی زیربنایی است، وی افزود: شما باید اهدافی داشته باشید.
انتهای پیام