مرگ سرتیپ ریاحی – ایران تودی

این روزنامه به نقل از ایران تودی گزارش می دهد اعتماد وی نوشت: «محمدتقی ریاحی در چالشتر ، نزدیک شهرکرد ، که در آن زمان بخشی از استان اصفهان بود ، متولد شد ، اما از آکادمی هنر تهران فارغ التحصیل شد و بعداً به دانشکده افسری رفت.

وی در دوران رضاشاه برای ادامه تحصیل به همراه گروهی از دانش آموزان عازم فرانسه شد. در آنجا مکانیک و علوم نظامی را فرا گرفت. سپس به ایران بازگشت و خدمت سربازی را انتخاب کرد.

او عاشق سرباز بود و در دانشگاه تدریس می کرد. در سال 1330 بود که وی سرتیپ و درعین حال رئیس بخش مهمات ارتش شد.

با این حال ، او در آنجا نماند و مجبور شد با افزایش ملی شدن صنعت نفت ایران ، نقش دیگری را بر عهده بگیرد. مهدی از طریق بازرگان به آبادان رفت و مدیریت پالایشگاه نفت آنجا را بر عهده گرفت.

وی گفت: ریاحی توانست از تعطیلی پالایشگاه جلوگیری کند و تمام تلاش خود را کرد تا صنعت نفت کشور در گردش بماند. چند ماه بعد – در آغاز دومین دوره نخست وزیری مصدق – به وزارت دفاع رفت و دستورات دولتی را اجرا کرد.

فرمان بازنشستگی زودهنگام توسط بسیاری از مخالفان برجسته مصدق امضا شد و بسیاری از آنها در پست ها و مناصب کلیدی باقی ماندند. سپس ، در مارس 1931 ، جانشین محمود بهارمستی به عنوان رئیس ستاد شد و به دنبال کنترل و مدیریت تنش های جاری بین ارتش و دولت و جلوگیری از تشدید بحران بود.

ریاحی از ابتدای جنبش نفت تا آخرین روز دولت مصدق ، دستورات نخست وزیر را اجرا کرد ، اما – به گفته فردووسا – به عنوان فرمانده کل به شاه وفادار ماند و از مراجعه به دادگاه اجتناب کرد. حتی وقتی دستور دستگیری نصیری را داد و از ترور 16 اوت و سقوط دولت جلوگیری کرد ، معتقد بود که فرمانده اصلی ارتش پادشاه است نه نخست وزیر. با این حال ، پس از کودتای 28 مرداد و سقوط دولت مصدق ، او محکوم و به زندان محکوم شد.

کیفرخواست وی با دستگیری نصیری و خلع سلاح گارد شاهنشاهی آغاز شد و با حذف نام شاه از پادگان صبح پادگان ارتش پایان یافت.

او به اعدام محکوم شد ، اما سرانجام به اتهام “مقاومت در برابر قیام ملی و مخالفت با رژیم سلطنتی” تنها به سه سال زندان محکوم شد زیرا مصدق مسئولیت همه چیز را بر عهده گرفت و گفت ریاحی و دیگران همه عادل بودند. و اگر جنایتی رخ می داد ، به من باز می گشت.

ریاحی پس از گذراندن دوران محکومیت خود از دولت پهلوی جدا شد و به گفته باقر عگلی (در کتاب زندگینامه اشخاص سیاسی) “و شغلی پردرآمد بیابید و بفروشید. او ثروتمند شد.” مدت کوتاهی پس از خروج از ایران ، در فرانسه ساکن شد. جالب اینکه وی پس از انقلاب به کشور بازگشت و – به دستور رئیس دولت موقت ، مهدی بازرگان – نیز در مدت کوتاهی وزیر دفاع شد. با این حال ، نه او و نه دولتی که وزیر آن بوده است جان سالم به در برند. “او دوباره به فرانسه رفت و در همان روز در سال 1988 در آنجا (در نیس) درگذشت.”

انتهای پیام