فیلم آشفته گی (2019): معرفی و نقد کامل

معرفی فیلم آشفته گی
فیلم «آشفته گی» ساخته فریدون جیرانی، مخاطبان را به سفری پر رمز و راز در عمق یک داستان جنایی می برد که ریشه هایی در سینمای نوآر کلاسیک دارد. این اثر تلاش می کند تا با بهره گیری از فضای بصری خاص و روایتی پرکشش، تجربه ای متفاوت از سینمای جنایی ایران را به نمایش بگذارد و در کارنامه کارگردان خود جایگاه ویژه ای پیدا کند.
فریدون جیرانی، فیلمسازی است که سال هاست شیفتگی خود را به ژانر جنایی و به ویژه فیلم نوآر نشان داده است. او همواره کوشیده تا المان های این ژانر را با بستر سینمای ایران پیوند بزند و آثاری خلق کند که در عین داشتن امضای شخصی، به اصول ژانر وفادار بمانند. «آشفته گی» نیز در همین راستا، ادامه دهنده مسیری است که جیرانی پیش از این با فیلم هایی مانند «قرمز» و «خفگی» پیموده بود. برای علاقه مندان به سینمای متفاوت و عمیق ایران، شناخت و تحلیل این فیلم می تواند دریچه ای نو به سوی درک تحولات ژانر و نگاه کارگردان بگشاید. در ادامه، سفری خواهیم داشت به دنیای «آشفته گی»، از جزئیات فنی و داستان تا بررسی های عمیق هنری و بازتاب های آن.
تجربه تماشای آشفته گی: ورود به جهان مرموز فریدون جیرانی
وقتی برای اولین بار با فیلم «آشفته گی» مواجه می شوید، حس می کنید قدم در دنیایی گذاشته اید که از همان ابتدا قصد دارد شما را با فرم و فضای خاص خود درگیر کند. فریدون جیرانی در این فیلم، بار دیگر علاقه دیرینه خود به ژانر نوآر و تریلرهای روان شناختی را به اوج رسانده است. او با استفاده از یک روایت پیچیده و شخصیت های چندوجهی، مخاطب را به چالش می کشد تا همراه با داستان، درگیر معماهای ذهنی و عاطفی شخصیت ها شود.
تماشای «آشفته گی» تنها یک تجربه بصری نیست؛ بلکه تلاشی برای فرورفتن در لایه های پنهان انسانی است. فیلم با هوشمندی، عناصر کلاسیک نوآر را با دغدغه های معاصر و فضایی ایرانی تلفیق می کند، هرچند که این تلفیق همیشه بدون چالش نیست. اما همین تلاش، «آشفته گی» را به اثری قابل تأمل تبدیل می کند که مخاطبان خاص خود را می یابد. اگر به دنبال فیلمی هستید که ذهنتان را درگیر کند و شما را به تفکر وادارد، «آشفته گی» می تواند گزینه ای جذاب برای تماشا باشد.
اطلاعات کلی فیلم آشفته گی
فیلم «آشفته گی» یک اثر درام و جنایی با رگه هایی از تریلر است که در سال 1397 توسط فریدون جیرانی کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی شده است. این فیلم توانست در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآید و مورد توجه قرار گیرد. جیرانی که پیش از این نیز با آثاری در ژانر جنایی به مخاطبان سینما معرفی شده بود، با «آشفته گی» تلاش کرد تا بار دیگر به دنیای پیچیده و پر رمز و راز نوآر بازگردد.
در «آشفته گی»، جمعی از بازیگران توانای سینمای ایران ایفای نقش کرده اند که حضورشان به جذابیت فیلم افزوده است. در ادامه به معرفی بازیگران اصلی و نقش های کلیدی آن ها می پردازیم:
بازیگران اصلی و نقش هایشان
- بهرام رادان در نقش بردیا و باربد زورق (دو برادر دوقلو با شخصیت های متفاوت)
- مهناز افشار در نقش دریا مشرقی (شخصیت زن مرموز و اغواگر)
- مهران احمدی
- نسیم ادبی
- نازنین صلح جو
هر کدام از این بازیگران، با هنرنمایی خود به عمق شخصیت های داستان افزوده اند و در پیشبرد روایت پیچیده «آشفته گی» نقش مهمی ایفا کرده اند. بهرام رادان با چالش ایفای دو نقش دوقلو، و مهناز افشار با تجسم شخصیتی که باید عنصری فریبنده و تعیین کننده باشد، از جمله نکات برجسته بازیگری در این فیلم به شمار می روند.
داستان آشفته گی: وقتی سرنوشت دو برادر گره می خورد
«آشفته گی» درامی است که حول محور دو برادر دوقلو به نام های بردیا و باربد می چرخد. با وجود ظاهر کاملاً یکسان، این دو برادر از نظر شخصیتی تفاوت های فاحشی با یکدیگر دارند؛ یکی آرام و دیگری پرخاشگر، یکی موفق و دیگری درگیر مشکلات. داستان فیلم با یک اتفاق غیرمنتظره آغاز می شود که زندگی این دو برادر را به شکلی جبران ناپذیر تحت الشعاع قرار می دهد.
بردیا و باربد: دو روی یک سکه
تصور کنید دو انسان که از نظر ظاهری هیچ تفاوتی با هم ندارند، اما جهان بینی و مسیر زندگی شان کاملاً از هم جداست. بردیا، مردی ثروتمند و به ظاهر موفق است که از طریق همسرش به جایگاه اجتماعی رسیده است، در حالی که باربد، برادر دوقلوی او، یک نویسنده است که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند و در آستانه آغاز زندگی مشترک با معشوقش، ترانه، قرار دارد. این تفاوت های شخصیتی و موقعیت های اجتماعی، بستر مناسبی برای شکل گیری درگیری ها و کشمکش های دراماتیک فراهم می آورد. رقابت و گاهی حسادت بین این دو برادر، از دوران کودکی ریشه دارد و حالا با یک حادثه ناگوار به اوج خود می رسد.
دریا مشرقی: معمای زن اغواگر
با پیشروی داستان، شخصیتی کلیدی به نام دریا مشرقی وارد ماجرا می شود. او یک زن جذاب و اغواگر است که حضورش، پیچیدگی های بیشتری به زندگی برادران زورق می بخشد. دریا مشرقی که منشی بردیا است، در این مسیر جنایی نقش مهمی ایفا می کند و ناخواسته یا خواسته، بر سرنوشت بردیا و باربد تأثیر می گذارد. فیلم تلاش می کند تا با حفظ تعلیق و رمزآلودگی، هویت واقعی دریا و انگیزه هایش را تا حد ممکن پنهان نگه دارد و مخاطب را در حدس و گمان نگه دارد. این ویژگی های داستانی، به «آشفته گی» بُعدی از فیلم های نوآر کلاسیک می دهد که در آن، شخصیت ها در دامی از وسوسه، خیانت و تباهی گرفتار می شوند.
شخصیت ها و بازیگران: ستاره هایی در پیچ و خم یک قصه
در هر فیلمی، نقش بازیگران در جان بخشیدن به شخصیت ها حیاتی است، و در «آشفته گی» نیز این قاعده مستثنی نیست. حضور چهره های شناخته شده ای چون بهرام رادان و مهناز افشار در کنار سایر هنرمندان، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. اما آیا این بازیگران توانسته اند عمق و پیچیدگی های مورد نظر کارگردان را به خوبی به تصویر بکشند؟
تحلیل نقش آفرینی بهرام رادان در آشفته گی
یکی از چالش برانگیزترین جنبه های «آشفته گی»، نقش دوگانه بهرام رادان در قالب دو برادر دوقلو، بردیا و باربد است. تصور کنید بازیگری مجبور باشد دو شخصیت با ظاهر کاملاً یکسان، اما با دنیاهای درونی و رفتارهای متضاد را به گونه ای ایفا کند که تماشاگر تفاوت آن ها را به وضوح حس کند. بهرام رادان در این فیلم تلاش کرده تا این دوگانگی را به تصویر بکشد؛ یکی افسرده و الکلی پس از مرگ همسرش (بردیا) و دیگری نویسنده ای با مشکلات مالی و درگیر عاطفه (باربد).
هرچند این تلاش قابل ستایش است، برخی از منتقدان معتقدند که تمایزگذاری رادان بین این دو شخصیت، گاهی به قدری ظریف و نامحسوس است که برای بیننده دشوار می شود تفاوت های شخصیتی را بدون توضیحات روایی درک کند. این ابهام، گاهی به سردرگمی مخاطب می انجامد و از قدرت تأثیرگذاری نقش می کاهد. با این حال، ایفای دو نقش همزمان خود به تنهایی نشانه ای از جسارت و توانایی این بازیگر است.
مهناز افشار در نقش فم فتال ایرانی
شخصیت دریا مشرقی، با بازی مهناز افشار، نمادی از فم فتال (Femme Fatale) یا زن اغواگر در سینمای نوآر است. او زنی زیبا، مرموز و فریبنده است که ورودش به زندگی دو برادر، گره های داستانی را پیچیده تر می کند و آن ها را به سوی تباهی سوق می دهد. این نقش، فرصتی طلایی برای مهناز افشار بود تا جنبه ای متفاوت از توانایی های بازیگری خود را به نمایش بگذارد.
اما میزان موفقیت او در باورپذیر کردن این شخصیت در چارچوب سینمای ایران، موضوعی است که بحث های زیادی را برانگیخته است. برخی از منتقدان بر این باورند که نقش دریا مشرقی، آن عمق و جذبه مورد نیاز یک فم فتال کلاسیک را ندارد و گاهی رفتارهای او فاقد منطق دراماتیک کافی است. با این حال، مهناز افشار با کاریزمای خود، سعی در القای این حس اغواگری داشته و تلاش او برای تجسم چنین نقشی در سینمای ایران قابل توجه است.
سایر بازیگران و نقش هایشان
در کنار دو نقش اصلی، حضور بازیگرانی چون مهران احمدی و نسیم ادبی نیز به پربار شدن اثر کمک کرده است. مهران احمدی با سابقه درخشان خود در نقش های متفاوت، به فیلم عمق می بخشد و نسیم ادبی نیز با ایفای نقش ترانه، همسر باربد، تضادی مهم با شخصیت دریا مشرقی ایجاد می کند. هرچند تمرکز اصلی داستان بر مثلث عشقی-جنایی میان بردیا، باربد و دریا است، اما حضور این بازیگران مکمل به ساختار روایی فیلم یاری می رساند.
نگاهی عمیق تر به فرم و فضای بصری آشفته گی
یکی از شاخص ترین جنبه های فیلم «آشفته گی»، فرم بصری و فضای هنری آن است که فریدون جیرانی تلاش کرده تا آن را متمایز از سایر آثار سینمای ایران خلق کند. او در این فیلم، ادای دینی آشکار به مکتب اکسپرسیونیسم آلمان و سینمای نوآر کلاسیک داشته است که در نوع خود قابل توجه است.
ردپای نوآر و اکسپرسیونیسم در قاب های جیرانی
اگر به تاریخ سینما نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم که فیلم های نوآر اغلب با فضای بصری تیره و تار، سایه های بلند، و قاب بندی های غیرعادی شناخته می شوند که ریشه در جنبش اکسپرسیونیسم دارند. در «آشفته گی» نیز، جیرانی با همکاری مسعود سلامی در مقام مدیر فیلمبرداری، سعی کرده این عناصر را به کار گیرد. استفاده مکرر از «داچ انگل» (Dutch Angle) یا همان قاب های کج، یکی از بارزترین ویژگی های بصری فیلم است. این نوع قاب بندی که در فیلم های کلاسیک نوآر مانند «مرد سوم» (The Third Man) به وفور دیده می شود، برای القای حس ناپایداری، سردرگمی و عدم تعادل در ذهن شخصیت ها و فضای کلی داستان به کار می رود.
تصور کنید که دوربین به جای قرار گرفتن در حالت افقی، کمی به یک سمت کج شده باشد؛ این حس عدم ثبات را در تماشاگر ایجاد می کند و به طور ناخودآگاه او را با اضطراب و آشفتگی درونی شخصیت ها همراه می سازد. هرچند این انتخاب فرمی، در برخی موارد مورد انتقاد قرار گرفته که دلیل روایی محکمی ندارد و صرفاً به یک بازی فرمی تبدیل شده است، اما شجاعت جیرانی در استفاده از آن، تلاشی برای فراتر رفتن از قواعد رایج سینمای ایران محسوب می شود.
نورپردازی، رنگ و فضاسازی: آشفته یا هنرمندانه؟
برخلاف فیلم «خفگی» که تماماً سیاه وسفید بود، «آشفته گی» اثری رنگی است، اما این رنگ ها اغلب خنثی و سرد انتخاب شده اند. پالت رنگی محدود و نورپردازی های تندوتیز همراه با سایه های عمیق، به خوبی فضای ذهنی پریشان و آشفته شخصیت ها را به تصویر می کشد. نورهای موضعی و کنتراست های بالا، حس رمزآلودگی و تعلیق را تقویت می کنند و به مخاطب اجازه می دهند در فضایی تاریک و مبهم غرق شود.
فیلم «آشفته گی» در پرداخت فرمی، حساب شده و دقیق عمل می کند و تلاش دارد تا با الگوبرداری از سینمای نوآر و اکسپرسیونیسم، به یک سبک بصری منحصر به فرد دست یابد.
این فضاسازی ها، به نوعی بازتابی از درگیری های درونی و فساد پنهان در زندگی شخصیت هاست. بی زمانی و بی مکانی نسبی که در فیلم حس می شود، با استفاده از عناصر قدیمی در کنار تکنولوژی های مدرن، به این فضا کمک می کند تا داستان در بستر یک دنیای مبهم و انتزاعی روایت شود، که این نیز از ویژگی های بارز ژانر نوآر است. انتخاب این سبک بصری، تلاش جیرانی برای ارائه تجربه ای متفاوت و عمیق تر از یک داستان جنایی است.
آشفته گی در کارنامه فریدون جیرانی: از قرمز تا خفگی
برای درک جایگاه «آشفته گی» در سینمای فریدون جیرانی، باید نگاهی به کارنامه هنری او و علاقه دیرینه اش به ژانر جنایی داشته باشیم. جیرانی از جمله کارگردانانی است که همواره سعی کرده در کنار پرداختن به مسائل اجتماعی، تجربه هایی در ژانر جنایی و تریلر داشته باشد.
پیشینه جیرانی در ژانر جنایی
فریدون جیرانی کار خود را از دهه شصت آغاز کرد، اما نقطه عطف کارنامه او در دهه هفتاد و با فیلم «قرمز» رقم خورد. «قرمز» با رویکردی متفاوت به یک داستان جنایی-روان شناختی و با بازی های درخشان، او را به عنوان فیلمسازی با نگاهی خاص به این ژانر تثبیت کرد. پس از آن، فیلم هایی چون «آب و آتش»، «شام آخر»، «سالاد فصل» و «پارک وی» نیز نشان دهنده علاقه او به درام های جنایی و تریلر بودند، هرچند که در برخی از این آثار، درام اجتماعی بر عناصر جنایی غلبه می کرد.
جیرانی همواره تلاش کرده تا مضامین وسوسه، خیانت، عشق های بیمارگونه و فساد پنهان در بستر جامعه را در آثارش به تصویر بکشد. این تلاش در سینمای ایران، که غالباً به درام های واقع گرایانه و اجتماعی متمایل است، چالش های خود را داشته اما جیرانی هرگز از مسیر خود در پرداختن به این نوع داستان ها دست نکشیده است.
شباهت ها و تفاوت های آشفته گی با خفگی
«خفگی» که تقریباً دو دهه پس از «قرمز» ساخته شد، نقطه عطفی دیگر در کارنامه جیرانی محسوب می شود. این فیلم، با فرم بصری سیاه وسفید و فضاسازی کاملاً استیلیزه، ادای دین آشکاری به نوآر کلاسیک بود و توانست نظر بسیاری از مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند. موفقیت «خفگی» نشان داد که مخاطب ایرانی نیز می تواند با آثار ژانر نوآر که رویکردی متفاوت دارند، ارتباط برقرار کند.
«آشفته گی» به نوعی ادامه مسیر «خفگی» است و شباهت های فرمی و مضمونی بسیاری بین این دو فیلم وجود دارد. هر دو فیلم به داستان هایی با محوریت جنایت، روابط پیچیده و شخصیت های زن اغواگر می پردازند. استفاده از قاب های کج و تلاش برای خلق فضایی مرموز و بی زمان در هر دو فیلم دیده می شود. با این حال، تفاوت اصلی در پالت رنگی است؛ «خفگی» سیاه وسفید است در حالی که «آشفته گی» رنگی است، اما با رنگ های خنثی. همچنین، برخی منتقدان معتقدند که منطق روایی و عمق شخصیت پردازی در «خفگی» قوی تر از «آشفته گی» بوده است، و همین امر باعث شده که «خفگی» موفقیت نسبی بیشتری کسب کند.
آیا آشفته گی قدمی روبه جلو بود؟
پاسخ به این سوال که آیا «آشفته گی» قدمی رو به جلو برای فریدون جیرانی بود، محل بحث است. از یک سو، این فیلم نشان دهنده پافشاری جیرانی بر علایق ژانری خود و تلاش برای افزودن بیانی تازه به سینمای ایران است. این ممارست در پرداختن به ژانری خاص، با وجود محدودیت ها و چالش های سینمای ایران، قابل تحسین است. از سوی دیگر، برخی نقدهای منفی بر فیلمنامه و بازی ها، نشان می دهد که «آشفته گی» نتوانسته به اندازه «خفگی» موفق عمل کند و گاهی ضعف های روایی، بر نقاط قوت فرمی آن غلبه کرده است.
اما شاید بتوان «آشفته گی» را تلاشی ارزشمند برای گسترش مرزهای سینمای ایران در ژانر جنایی دانست؛ تلاشی که می تواند الهام بخش تجربه های جسورانه تر در آینده باشد.
فیلمنامه آشفته گی: نقاط قوت و چالش ها
فیلمنامه هر اثری، ستون فقرات آن محسوب می شود و در مورد «آشفته گی»، این بخش از فیلم با نظرات متفاوتی روبرو شده است. فریدون جیرانی خود نویسنده فیلمنامه «آشفته گی» نیز بوده است، و این امر نشان دهنده تسلط او بر روایت و دیدگاه شخصی اش در پرداخت داستان است. با این حال، به نظر می رسد که در این اثر، پیچیدگی های ذهنی شخصیت ها و فضای نوآر، گاهی بر منطق روایی و انسجام فیلمنامه سنگینی کرده است.
ساختار روایی و منطق داستانی
«آشفته گی» از همان ابتدا با روایتی آغاز می شود که سعی در ایجاد ابهام و معما دارد. داستان دو برادر دوقلو و ورود یک زن اغواگر، پتانسیل بالایی برای یک تریلر روان شناختی جذاب فراهم می کند. اما برخی از منتقدان، ساختار روایی فیلم را «آشفته» و فاقد منطق دراماتیک کافی دانسته اند. آن ها بر این باورند که انگیزه های شخصیت ها گاهی نامشخص است و تغییر و تحول آن ها بدون زمینه کافی اتفاق می افتد. به عنوان مثال، نحوه عاشق شدن ناگهانی باربد به دریا و تصمیمات ابلهانه او، سوالاتی را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که بی پاسخ می مانند. این نقاط ابهام، به جای افزودن به تعلیق، گاهی باعث سردرگمی و عدم ارتباط مخاطب با قصه می شود.
سیر منطقی حوادث، در برخی سکانس ها به چالش کشیده می شود و مخاطب ممکن است در تلاش برای درک رویدادهای بی منطق و یافتن انگیزه های پنهان، دچار سردرد شود. این ضعف ها در پرداخت فیلمنامه، حتی فرم بصری دقیق و حساب شده فیلم را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و مانع از برقراری ارتباط عمیق بیننده با اثر می شود.
دیالوگ ها و پرداخت شخصیت ها
دیالوگ ها در فیلم «آشفته گی» نقش مهمی در پیشبرد داستان و معرفی شخصیت ها ایفا می کنند. به خصوص در صحنه هایی که دو برادر با هم درگیر می شوند، اطلاعاتی درباره گذشته و روابطشان به مخاطب منتقل می شود. اما این دیالوگ ها نیز گاهی مورد انتقاد قرار گرفته اند که به اندازه کافی عمیق نیستند و نمی توانند تمام ابهامات مربوط به شخصیت ها را روشن کنند. اطلاعات اندکی که در مورد شخصیت های اصلی داده می شود، گاهی در طول فیلم نقض می شوند و این امر به بی ثباتی شخصیتی می انجامد. برای مثال، باربد که در ابتدا فردی خجالتی و حساس معرفی می شود، ناگهان رفتارهای عصبی و خشن از خود نشان می دهد، بدون آنکه این تغییرات به خوبی در فیلمنامه پرداخت شده باشند.
«به نظر می رسد «آشفته گی» بیشتر به فرم توجه کرده تا محتوا، و این باعث شده که فیلمنامه نتواند پشتیبان محکمی برای ایده های جاه طلبانه کارگردان باشد.»
با این حال، باید اذعان کرد که تلاش جیرانی برای خلق یک اثر با مولفه های نوآر، در شرایطی که سینمای ایران محدودیت های خاص خود را دارد، قابل ستایش است. اما برای دستیابی به یک فیلمنامه قدرتمند در این ژانر، نیازمند پرداخت دقیق تر به جزئیات، منطق روایی و عمق بخشی به شخصیت ها است تا از سطح یک آشوب روایی فراتر رود.
بازتاب ها و دیدگاه های پیرامون آشفته گی
هر اثر سینمایی پس از اکران، با طیف وسیعی از واکنش ها از سوی منتقدان و مخاطبان روبرو می شود. «آشفته گی» نیز از این قاعده مستثنی نیست و در زمان اکران خود در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر و سپس در سینماها، بحث های فراوانی را برانگیخت. این بازتاب ها، ترکیبی از نظرات مثبت و منفی بود که نشان دهنده پیچیدگی و چندوجهی بودن این فیلم است.
منتقدان چه گفتند؟
دیدگاه منتقدان درباره «آشفته گی» به دو دسته عمده تقسیم می شود. عده ای از منتقدان، تلاش فریدون جیرانی برای ساخت یک فیلم نوآر متفاوت در سینمای ایران را ستودند. آن ها به فرم بصری خاص فیلم، استفاده از قاب های کج (Dutch Angle)، و فضای تیره و مرموز آن اشاره کردند که به نوعی ادای دین به سینمای اکسپرسیونیسم آلمان و نوآر کلاسیک محسوب می شود. این دسته از منتقدان، «آشفته گی» را تلاشی جسورانه برای افزودن بیانی تازه به سینمای ایران می دانستند، حتی اگر در برخی جزئیات دارای نقص باشد. آن ها همچنین به نقش آفرینی دوگانه بهرام رادان و حضور مهناز افشار در نقش فم فتال به عنوان نقاط قوت فیلم اشاره می کردند.
اما در مقابل، بخش قابل توجهی از منتقدان، نقدهای تندی به فیلمنامه و منطق روایی «آشفته گی» وارد کردند. آن ها فیلم را «آشفته» خواندند و از نبود ساختار منسجم، ضعف در شخصیت پردازی و ابهامات در انگیزه های شخصیت ها گلایه داشتند. به نظر آن ها، تغییرات ناگهانی در رفتار شخصیت ها، نبود ریشه های منطقی برای عشق ها و درگیری ها، و سردرگمی مخاطب در پیگیری خط داستانی، از نقاط ضعف اساسی فیلم بود. برخی حتی بازی بهرام رادان در نقش دوگانه و مهناز افشار در نقش دریا را نیز ضعیف و فاقد عمق لازم دانستند. مقایسه «آشفته گی» با «خفگی» نیز یکی از موضوعات پرتکرار در نقدهای منتقدان بود، که اغلب «خفگی» را اثری موفق تر و منسجم تر در زمینه فرم و محتوا می دانستند.
نظر مخاطبان: تجربه ای متفاوت یا ناامیدکننده؟
بازتاب فیلم در میان مخاطبان عمومی نیز متفاوت بود. برخی از تماشاگران، به دلیل فضای متفاوت و تلاش فیلم برای ارائه ژانری کمتر دیده شده در سینمای ایران، از «آشفته گی» استقبال کردند. آن ها جذابیت بصری و حضور بازیگران محبوب را از نقاط قوت فیلم می دانستند و از آن به عنوان یک تجربه جدید یاد می کردند.
اما عده ای دیگر از مخاطبان، با انتقادات منتقدان در مورد ضعف های فیلمنامه و منطق روایی هم نظر بودند. آن ها از سردرگمی در دنبال کردن داستان، عدم ارتباط عمیق با شخصیت ها و پایان بندی نامفهوم فیلم گله داشتند. در مجموع، می توان گفت که «آشفته گی» فیلمی نبود که بتواند رضایت عمومی گسترده ای را جلب کند، اما برای کسانی که به دنبال تجربه های هنری متفاوت و رویکردهای خاص در سینمای ایران هستند، همچنان قابل تأمل باقی ماند.
جمع بندی: آیا باید آشفته گی را تماشا کرد؟
فیلم «آشفته گی» به کارگردانی فریدون جیرانی، اثری است که تماشای آن می تواند تجربه ای دوگانه را برای مخاطب رقم بزند. از یک سو، با تلاشی جسورانه در ژانر نوآر و فضاسازی بصری خاصی روبرو هستیم که نشان از اراده کارگردان برای شکستن کلیشه ها و قدم گذاشتن در مسیرهای متفاوت دارد. استفاده از قاب های کج، نورپردازی های دراماتیک و پالت رنگی سرد، همگی به خلق فضایی مرموز و دلهره آور کمک می کنند که می تواند برای علاقه مندان به این سبک جذاب باشد.
از سوی دیگر، باید پذیرفت که فیلم «آشفته گی» در بخش فیلمنامه و منطق روایی با چالش هایی مواجه است. پیچیدگی های داستان، گاهی به ابهام و سردرگمی می انجامد و تغییرات شخصیتی بدون توجیه کافی صورت می گیرد. این مسائل ممکن است برای برخی از مخاطبان، ارتباط با داستان و همذات پنداری با شخصیت ها را دشوار سازد.
«آشفته گی» یک اثر با فرم جسورانه و دغدغه های ژانری است که با وجود ضعف های روایی، ارزش یک بار تماشا را برای علاقه مندان به سینمای متفاوت و آثار فریدون جیرانی دارد.
بنابراین، اگر شما از جمله کسانی هستید که به سینمای فریدون جیرانی، به خصوص آثار جنایی او مانند «خفگی» و «قرمز» علاقه دارید و می خواهید شاهد تلاش یک کارگردان برای پیاده سازی اصول نوآر در سینمای ایران باشید، تماشای «آشفته گی» می تواند برایتان جالب باشد. این فیلم بیشتر از آنکه یک شاهکار بی نقص باشد، یک گام مهم در مسیر تجربه گرایی و گسترش افق های سینمای ایران در ژانر جنایی است. «آشفته گی» دعوت به سفری است که شاید پایان آن تماماً رضایت بخش نباشد، اما مسیر آن می تواند تفکربرانگیز باشد.
از کجا فیلم آشفته گی را تماشا کنیم؟
فیلم «آشفته گی» پس از اکران سینمایی، در پلتفرم های پخش آنلاین نیز در دسترس مخاطبان قرار گرفته است. برای تماشای این فیلم می توانید به سامانه های VOD ایرانی مراجعه کنید. برخی از پلتفرم هایی که این فیلم را برای تماشای آنلاین ارائه می دهند عبارتند از فیلیمو و نماوا. با مراجعه به وب سایت یا اپلیکیشن این پلتفرم ها، می توانید فیلم «آشفته گی» را تماشا کرده و از تجربه آن لذت ببرید.