جوز قندی، یکی از مقوی ترین شیرینی های اصفهان

جوز قندی، این نگین پنهان در میان شیرینی های سنتی ایران، خوراکی بی نظیری است که هم در دسته خشکبار جای می گیرد و هم به عنوان شیرینی شناخته می شود. این خوراکی مقوی و انرژی بخش، با مغزیجات سرشار و میوه های تازه، قلب هر علاقه مند به طعم های اصیل را تسخیر می کند.

شهر اصفهان، مهد فرهنگ و هنر و شهرت جهانی با بناهای تاریخی بی نظیرش، تنها به نصف جهان شهرت ندارد؛ این شهر گنجینه ای از طعم ها و عطرهای دلنشین است که در پس کوچه ها و بازارهای قدیمی اش، انواع شیرینی ها و خشکبارهای سنتی را پنهان کرده است. در میان گزهای پرآوازه و پولکی های خوش رنگ، نام جوز قندی با طعمی متفاوت و خواصی بی نظیر می درخشد. این شیرینی-خشکبار که شاید کمتر شناخته شده باشد، اما در واقعیت یکی از مقوی ترین و حتی می توان گفت گران ترین خشکبارهای ایران به شمار می رود. حکایت جوز قندی، داستانی از صبر، هنر، و پیوند عمیق انسان با طبیعت است؛ روایتی از میوه های پاییزی که در دستان هنرمند، به بمب های انرژی بخش و ماندگار تبدیل می شوند.

جوز قندی چیست؟ ریشه ها و هویت یک گنجینه پنهان

برای درک کامل این خوراکی خاص، ابتدا باید به تعریف دقیق آن پرداخت. جوز قندی، به زبان ساده، میوه ای است که هسته اش با دقت خارج شده و سپس با ترکیبی غنی از پودر مغزیجات (غالباً گردو و بادام) و پودر قند پر می شود. این میوه پرشده، سپس طی فرآیندی سنتی و زمان بر، خشک می گردد تا به یک خوراکی فشرده، بسیار مقوی و ماندگار تبدیل شود.

ریشه های اصلی این شیرینی سنتی را باید در مناطق مرکزی ایران جستجو کرد. شهرهای نراق و برزک در استان مرکزی، خاستگاه اصلی جوز قندی هستند. در این مناطق، باغ ها و اقلیم مناسب، بستر را برای رشد میوه های خاصی فراهم کرده که پایه ی اصلی این خوراکی را تشکیل می دهند. اما چگونه این محصول بومی استان مرکزی، به یکی از سوغات محبوب و شناخته شده اصفهان تبدیل شده است؟ موقعیت استراتژیک اصفهان به عنوان قطب گردشگری، همواره این شهر را به محلی برای عرضه و تبادل سوغات و محصولات مناطق همجوار تبدیل کرده است. از این رو، جوز قندی نیز با گذر زمان، راه خود را به بازارهای پررونق اصفهان باز کرده و در کنار گز و پولکی، جایگاه ویژه ای یافته است.

آنچه جوز قندی را از سایر شیرینی ها و خشکبارها متمایز می کند، نه تنها ترکیبات داخلی آن، بلکه فرآیند تهیه خاص و منحصر به فردش است. در حالی که بسیاری از شیرینی ها با پخت و فرآوری پیچیده تهیه می شوند و خشکبارها نیز عمدتاً به صورت میوه های خشک ساده مصرف می گردند، جوز قندی ترکیبی از این دو است. این خوراکی تلفیقی هنرمندانه از میوه خشک شده و مغزهای سرشار از انرژی است که در کنار هم، طعم و بافتی بی نظیر را خلق می کنند. تصور کنید میوه ای خشک، با بافتی نرم و جویدنی، که در قلب خود مغزهای ترد و شیرین را پنهان کرده است؛ این تصویری از تجربه چشیدن جوز قندی است.

جوز قندی، آمیزه ای بی بدیل از سخاوت طبیعت و هنر دست بشر است که طعمی اصیل و تجربه ای فراموش نشدنی را به ارمغان می آورد.

چرا جوز قندی «بمب انرژی» و «مقوی ترین» شیرینی است؟

عنوان مقوی ترین شیرینی اصفهان برای جوز قندی صرفاً یک ادعا نیست؛ بلکه پشتوانه ای علمی و تاریخی دارد. برای درک عمیق تر این ویژگی، باید به تحلیل ارزش غذایی ترکیبات اصلی آن پرداخت. میوه های خشکی مانند الگ (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت)، گردو، بادام و پودر قند، هر کدام به تنهایی منابعی غنی از مواد مغذی هستند. هنگامی که این اجزا در کنار هم قرار می گیرند، بمب انرژی و خواص بی نظیری را می آفرینند.

جوز قندی سرشار از کالری است که بخش عمده آن از کربوهیدرات های ساده و پیچیده موجود در میوه خشک و پودر قند تأمین می شود. این کالری بالا، انرژی لازم برای فعالیت های روزانه را به سرعت فراهم می کند. علاوه بر این، مغز گردو و بادام، منابع عالی پروتئین های گیاهی، فیبر، چربی های سالم (مانند امگا ۳ در گردو)، ویتامین ها (به ویژه ویتامین E و ویتامین های گروه B) و مواد معدنی مهمی چون منیزیم، فسفر، پتاسیم و روی هستند. فیبر موجود در آن نیز به بهبود عملکرد دستگاه گوارش و ایجاد حس سیری پایدار کمک می کند. این ترکیب غنی، جوز قندی را به یک میان وعده کامل تبدیل می کند که می تواند به راحتی جایگزین یک وعده غذایی سبک شود، به خصوص در مواقعی که دسترسی به غذای کامل محدود است.

نگاهی به تاریخچه نیز این ادعا را تأیید می کند. در گذشته های دور، جوز قندی به دلیل قابلیت حمل آسان، ماندگاری بالا و انرژی زایی فوق العاده اش، به عنوان جیره جنگی برای سربازان و کوهنوردان مورد استفاده قرار می گرفت. سربازان در سفرهای طولانی و طاقت فرسا، با حمل چند عدد جوز قندی، می توانستند انرژی مورد نیاز بدن خود را برای ساعات طولانی تامین کنند، بدون اینکه نگران فاسد شدن غذا یا کمبود فضا باشند. این ویژگی، امروزه نیز جوز قندی را به گزینه ای ایده آل برای ورزشکاران، کوهنوردان، دانش آموزان در ایام امتحانات، و افرادی که برنامه کاری فشرده دارند، تبدیل کرده است. این شیرینی مقوی می تواند خستگی را از تن بزداید و تمرکز را افزایش دهد.

انواع جوز قندی: از میوه الگ تا تنوع بی نظیر طعم ها

پایه اصلی و سنتی ترین نوع جوز قندی، با میوه ای خاص به نام الگ (Alag) تهیه می شود. الگ نوعی هلوی بومی و محلی است که طعمی ترش و شیرین و بافتی سفت دارد و به دلیل ویژگی های خاص خود، بهترین گزینه برای فرآیند پیچیده جوز قندی به شمار می رود. این میوه، پس از پوست کنده شدن و خارج کردن هسته، شکل و بافت خود را به خوبی حفظ می کند و پس از خشک شدن، بافتی لطیف و جویدنی پیدا می کند که در ترکیب با مغزها، تجربه ای بی نظیر را رقم می زند.

البته، تنوع در تهیه جوز قندی تنها به میوه الگ محدود نمی شود. در برخی مناطق، به خصوص شهرستان برزک که از مراکز اصلی تولید جوز قندی است، این شیرینی با سایر میوه های فصلی و محلی نیز تهیه می شود. این میوه ها شامل انواع آلو، انجیر، و همچنین گلابی های بومی مانند گلابی امرودی و گلابی گنجونی هستند. هر یک از این میوه ها، طعم و بافت منحصربه فردی به جوز قندی می دهند. به عنوان مثال، جوز قندی انجیری ممکن است شیرین تر و چسبنده تر باشد، در حالی که نوع آلویی آن کمی ترش تر و با بافتی متفاوت ظاهر می شود. این تنوع، به دوستداران این شیرینی امکان می دهد تا با توجه به ذائقه خود، نوع مورد علاقه خود را انتخاب کنند.

رازهای شیرین تهیه جوز قندی در خانه: تجربه ای اصیل و ماندگار

تهیه جوز قندی به روش سنتی، فرآیندی زمان بر و نیازمند صبر و هنر است. در گذشته، این کار عمدتاً توسط زنان خانه دار و به صورت گروهی انجام می شد و خود به نوعی آیین پاییزی تبدیل شده بود. اما امروزه، با کمی تغییر در روش ها، می توان این شیرینی مقوی را در خانه نیز تهیه کرد و از طعم اصیل آن لذت برد. اگرچه دستیابی به میوه الگ ممکن است برای همه مقدور نباشد، اما می توان از هلوی تازه و سفت نیز استفاده کرد.

مواد لازم برای تهیه جوز قندی هلویی (الگ)

• میوه الگ یا هلوی تازه سفت: به میزان دلخواه (هرچه تازه تر و سفت تر باشد، بهتر است)
• مغز گردو: به میزان کافی برای پر کردن میوه ها (بهتر است نصف شده باشد)
• مغز بادام (یا ترکیب دلخواه از مغزها مانند پسته، فندق): اختیاری، برای تنوع طعم و خواص
• پودر قند یا شکر: به میزان لازم (بر اساس ذائقه)
• پودر هل: یک قاشق چای خوری (برای عطر و طعم بی نظیر)
• پودر دارچین یا زنجبیل: اختیاری، برای عطر و طعم متفاوت
• آرد نخودچی: اختیاری، حدود ۱/۴ پیمانه (برای غلظت دادن به مواد میانی و جلوگیری از چسبندگی)

مراحل گام به گام تهیه

1. آماده سازی میوه: ابتدا میوه های الگ یا هلوهای سفت را به دقت پوست بگیرید. این مرحله نیازمند ظرافت است تا میوه آسیب نبیند. سپس، با یک چاقوی تیز، یک برش کوچک در ته میوه ایجاد کرده و هسته آن را به آرامی خارج کنید. مهم است که برش تنها به اندازه ای باشد که هسته خارج شود و میوه پاره نگردد.
2. نیم خشک کردن میوه: میوه های آماده شده را به مدت حدود ۳ روز در آفتاب مستقیم (در محیطی تمیز و عاری از گرد و غبار) یا در محیطی گرم و خشک با جریان هوای مناسب قرار دهید تا نیمه خشک شوند. هدف این است که رطوبت اضافی میوه گرفته شود اما هنوز نرمی و انعطاف پذیری خود را حفظ کند. در صورت عدم دسترسی به آفتاب، می توان از دستگاه های میوه خشک کن خانگی با دمای بسیار پایین نیز استفاده کرد.
3. تهیه مواد میانی: در این مرحله، مغز گردو و بادام (در صورت استفاده) را با پودر قند و پودر هل (یا دارچین/زنجبیل) در یک کاسه مخلوط کنید. اگر تمایل به استفاده از آرد نخودچی دارید، آن را نیز به این ترکیب اضافه کرده و خوب هم بزنید تا یک پودر یکدست به دست آید. نسبت پودر قند به مغزها کاملاً به سلیقه شما بستگی دارد.
4. پر کردن میوه ها: پس از نیمه خشک شدن میوه ها، با استفاده از یک قاشق کوچک یا حتی با دست، فضای خالی هسته خارج شده را با مخلوط مواد میانی پر کنید. این کار را با دقت و حوصله انجام دهید تا هر میوه به اندازه کافی پر شود.
5. بستن و شکل دهی: پس از پر کردن، دهانه میوه را به آرامی و با ظرافت ببندید و کمی فشار دهید تا مواد داخلی ثابت شوند. سپس، میوه را به آرامی فرم دهید تا شکل اصلی و زیبای خود را بازیابد.
6. خشک کردن نهایی: میوه های پرشده را مجدداً برای چند روز (حدود ۴ تا ۷ روز بسته به رطوبت هوا) در آفتاب یا محیطی خشک، خنک و با تهویه مناسب (ترجیحاً در سایه و دور از تابش مستقیم و شدید نور خورشید) قرار دهید تا کاملاً خشک و سفت شوند. روش سنتی این است که جوز قندی ها را با نخ به صورت تسبیح به هم وصل کرده و از سقف آویزان می کنند تا هوا به خوبی در اطراف آنها جریان یابد. این مرحله نیاز به نظارت دارد تا از کپک زدگی جلوگیری شود.

نکات مهم برای تهیه موفق

• انتخاب میوه مناسب: استفاده از هلوهای سفت و بدون لک برای حفظ شکل نهایی بسیار مهم است.
• دما و رطوبت: محیط خشک کردن باید دارای تهویه مناسب و دور از رطوبت باشد تا جوز قندی ها به خوبی خشک شده و فاسد نشوند.
• صبر: فرآیند تهیه جوز قندی زمان بر است؛ عجله کردن در هر مرحله می تواند به کیفیت نهایی آسیب بزند.
• نظافت: رعایت بهداشت در تمام مراحل، به ویژه در زمان خشک کردن در آفتاب، برای جلوگیری از آلودگی ضروری است.

نگهداری جوز قندی: حفظ طعم و تازگی

ماندگاری بالای جوز قندی یکی از ویژگی های منحصربه فرد آن است. در روش سنتی، پس از خشک شدن کامل، جوز قندی ها را به نخ می کشیدند و در محلی سرد، تاریک و خشک، مانند انباری یا زیرزمین، از سقف آویزان می کردند. با این روش، جوز قندی می توانست تا یک سال و حتی بیشتر، طعم و کیفیت خود را حفظ کند و برای مصارف طولانی مدت در زمستان یا فصول دیگر آماده باشد.

امروزه نیز می توان جوز قندی را به همین روش سنتی نگهداری کرد، اما برای سهولت بیشتر و در دسترس بودن، می توان آن را در ظرف های در بسته و غیرقابل نفوذ به هوا، در یخچال نگهداری کرد. نگهداری در فریزر نیز به ماندگاری بسیار طولانی مدت آن کمک می کند، به ویژه اگر قصد مصرف آن را در طولانی مدت نداشته باشید. مهم است که جوز قندی در محیطی خشک و خنک نگهداری شود تا عطر، طعم و بافت بی نظیر خود را برای مدت طولانی حفظ کند و از کپک زدگی یا خشک شدن بیش از حد جلوگیری شود.

مهم است که جوز قندی در محیطی خشک و خنک نگهداری شود تا عطر، طعم و بافت بی نظیر خود را برای مدت طولانی حفظ کند.

جوز قندی در تار و پود فرهنگ ایرانی: نمادی از یلدا و اعیاد

جوز قندی تنها یک شیرینی یا خشکبار نیست؛ این خوراکی ریشه دار در عمق فرهنگ و سنت های ایرانی، به ویژه در مناطق مرکزی، جایگاه ویژه ای دارد. حضور آن در شب یلدا، این بلندترین شب سال که به شب چله نیز معروف است، گواهی بر اهمیت و ارزش آن است. در سفره های آجیل و شیرینی های سنتی شب یلدا، جوز قندی در کنار هندوانه، انار، و انواع آجیل، به عنوان یکی از اجزای اصلی خودنمایی می کند. این حضور نه تنها به دلیل طعم دلنشین و خواص مقوی آن است، بلکه نمادی از فراوانی، برکت و پایداری در سرمای زمستان محسوب می شود.

فراتر از شب یلدا، جوز قندی در مهمانی ها و اعیاد نیز به عنوان یک پذیرایی خاص و ارزشمند مورد استفاده قرار می گیرد. در گذشته، تهیه و عرضه جوز قندی به مهمانان، نشانه ای از احترام و سخاوت میزبان بود، زیرا این شیرینی به دلیل فرآیند پیچیده تهیه و مواد اولیه مرغوبش، نسبتاً گران قیمت محسوب می شد. همین گران بودن آن، به نوعی نمادی از جایگاه ویژه و ارزش بالای آن در سفره های ایرانیان بوده است. هر قطعه جوز قندی، نه تنها یادآور هنر و زحمت گذشتگان است، بلکه روایت گر داستان هایی از دورهمی های خانوادگی، سنت های دیرینه و شور و شوق مردمی است که در هر فصل، از مواهب طبیعت به بهترین شکل بهره می بردند.

تجربه چشیدن جوز قندی، به مثابه سفری در زمان است؛ سفری به دل خانه های قدیمی که بوی میوه خشک و مغزیجات در فضایشان می پیچید، و داستان هایی که از مادربزرگ ها و پدربزرگ ها سینه به سینه نقل می شد. این شیرینی، پل ارتباطی است میان نسل امروز و گذشته، و طعمی است که اصالت و هویت یک ملت را در خود جای داده است.

راهنمای خرید جوز قندی: چگونه بهترین ها را انتخاب کنیم؟

برای تجربه اصیل طعم جوز قندی، انتخاب محصول مرغوب و باکیفیت از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به اینکه جوز قندی شیرینی خاص و نسبتاً کمیابی است، توصیه می شود آن را از منابع معتبر و فروشگاه های تخصصی خشکبار و سوغات تهیه کنید. برخلاف گز که در اکثر قنادی ها یافت می شود، جوز قندی کمتر در قنادی های عمومی عرضه می گردد و نیاز به جستجو در مراکز تخصصی دارد.

بازارهای سنتی اصفهان، به ویژه در حوالی میدان نقش جهان و راسته سوغات فروشی ها، و همچنین مراکز فروش تخصصی سوغات این شهر، بهترین مکان ها برای یافتن جوز قندی مرغوب هستند. در این مکان ها، غالباً می توانید تولیدکنندگانی را بیابید که سال هاست به صورت سنتی به تهیه این شیرینی مشغول اند و از کیفیت محصولاتشان اطمینان حاصل می شود. هنگام خرید جوز قندی، به نکات زیر توجه کنید:

• کیفیت میوه: میوه خشک شده (الگ یا سایر میوه ها) باید دارای رنگ طبیعی و بافت نرم و انعطاف پذیر باشد. از خرید محصولاتی که بیش از حد سفت، خشک یا دارای لکه های غیرعادی هستند، خودداری کنید.
• تازگی مغز: مغزهای داخلی (گردو، بادام) باید تازه باشند و بوی کهنگی یا تندی ندهند. مغزهای کهنه ممکن است طعم تلخ یا نامطبوعی داشته باشند.
• عدم وجود رطوبت: جوز قندی باید کاملاً خشک باشد. وجود هرگونه رطوبت می تواند نشانه ای از خشک نشدن کامل و خطر کپک زدگی باشد.
• عطر و طعم: یک جوز قندی مرغوب دارای عطر دلنشین میوه خشک و هل یا سایر ادویه هاست. در صورت امکان، با تست کوچک، طعم آن را نیز بررسی کنید. طعم باید شیرین و مطبوع باشد و هیچگونه طعم مصنوعی یا نامناسبی نداشته باشد.
• بسته بندی: ترجیحاً جوز قندی را در بسته بندی های مناسب و بهداشتی خریداری کنید که آن را از رطوبت و آلودگی محافظت کند.

انتخاب جوز قندی مرغوب، سفری به عمق طعم و اصالت این شیرینی سنتی است. دقت در خرید، تضمین کننده تجربه ای بی نظیر خواهد بود.

با رعایت این نکات، می توانید بهترین و اصیل ترین جوز قندی را بیابید و از این گنجینه شیرین و مقوی نهایت لذت را ببرید. خرید از فروشگاه هایی که سابقه طولانی در زمینه تولید و عرضه سوغات محلی دارند و به شهرت نیکو معروف هستند، معمولاً بهترین تضمین برای کیفیت محصول است.

نتیجه گیری: پایانی شیرین بر تجربه ای فراموش نشدنی

جوز قندی، بیش از آنکه صرفاً یک شیرینی باشد، خود نمادی از فرهنگ، تاریخ و هنر زیستن مردمان این سرزمین کهن است. از ریشه های عمیقش در دل مناطق مرکزی ایران تا جایگاه ویژه اش در سفره های اصفهان و پیوند ناگسستنی اش با شب یلدا و اعیاد، هر جنبه ای از جوز قندی داستانی برای گفتن دارد. ارزش غذایی فوق العاده آن، این شیرینی را به یک بمب انرژی واقعی تبدیل کرده که می تواند هم قوت بخش جسم باشد و هم مایه نشاط روح.

تجربه چشیدن جوز قندی، تجربه ای است که حواس شما را به بازی می گیرد: از بافت نرم و در عین حال جویدنی میوه خشک، تا تردی دلنشین مغزهای درون آن، و عطر بی نظیر هل که در دهان می پیچد. این شیرینی نه تنها یک میان وعده مقوی برای روزهای پرمشغله است، بلکه قطعه ای از تاریخ و میراث غذایی ایران به شمار می رود. برای گردشگران، جوز قندی فرصتی است تا طعمی متفاوت از اصفهان را بچشند و برای علاقه مندان به شیرینی های سنتی، کشف یک گنجینه پنهان است. در نهایت، با آگاهی از فرآیند تهیه دشوار و مواد اولیه مرغوبش، می توان دلیل قیمت بالای آن را نیز درک کرد؛ قیمتی که بیانگر ارزش واقعی و اصالت این محصول دست ساز و هنرمندانه است. با یک بار چشیدن جوز قندی، به احتمال زیاد، سفیر طعم های اصیل آن خواهید شد و این تجربه شیرین، برای همیشه در خاطر شما باقی خواهد ماند.

سوالات متداول درباره جوز قندی

جوز قندی سوغات کدام شهر است؟

جوز قندی در اصل سوغات شهرهای نراق و برزک در استان مرکزی است، که به دلیل موقعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوایی، تولیدکننده اصلی میوه های خاص مورد نیاز برای تهیه آن هستند. با این حال، به دلیل جایگاه اصفهان به عنوان قطب گردشگری و مرکز عمده عرضه سوغات و صنایع دستی ایران، جوز قندی نیز به شهرت گسترده ای در اصفهان دست یافته و به عنوان یکی از سوغاتی های محبوب و برجسته این شهر شناخته می شود.

جوز قندی از چه میوه ای تهیه می شود؟

پایه اصلی و سنتی جوز قندی، از میوه هلوی محلی به نام الگ تهیه می شود که طعمی ترش و شیرین و بافتی سفت دارد و برای فرآیند خشک کردن بسیار مناسب است. علاوه بر الگ، در برخی مناطق و بسته به فصول، از میوه های دیگری نیز برای تهیه جوز قندی استفاده می شود که شامل آلو، انجیر، و انواع خاصی از گلابی مانند گلابی امرودی و گلابی گنجونی هستند.

آیا جوز قندی برای سلامتی مفید است؟

بله، جوز قندی به دلیل ترکیبات مغذی خود، بسیار برای سلامتی مفید است. این شیرینی از میوه های خشک، مغز گردو و بادام، و پودر قند تهیه می شود که آن را به منبعی سرشار از کالری، پروتئین، فیبر، ویتامین ها (مانند ویتامین E و ویتامین های گروه B) و مواد معدنی مهمی چون منیزیم، فسفر و پتاسیم تبدیل می کند. جوز قندی می تواند منبع خوبی برای تامین انرژی بدن، یک میان وعده سالم و کامل برای ورزشکاران، دانش آموزان و افراد پرمشغله باشد و به بهبود عملکرد گوارش نیز کمک کند.

ماندگاری جوز قندی چقدر است؟

ماندگاری جوز قندی بسیار بالاست. در صورت نگهداری مناسب، می توان آن را برای مدت طولانی حفظ کرد. روش سنتی نگهداری آن، نخ کردن و آویزان کردن در محیطی خشک، خنک و تاریک (مانند انباری) است که با این روش می تواند تا یک سال و حتی بیشتر سالم بماند. امروزه، نگهداری جوز قندی در ظرف در بسته و غیرقابل نفوذ به هوا، در یخچال نیز می تواند ماندگاری آن را تا حدود یک سال تضمین کند. در صورت نگهداری در فریزر، این مدت زمان می تواند بسیار بیشتر نیز باشد.

چرا جوز قندی گران است؟

قیمت بالای جوز قندی به چند دلیل عمده بستگی دارد. اولاً، فرآیند تهیه آن کاملاً دستی، بسیار زمان بر و نیازمند مهارت و دقت فراوان است. هر قطعه جوز قندی نتیجه ساعت ها کار و ظرافت است. ثانیاً، مواد اولیه مورد استفاده در آن، به ویژه میوه های خاص مانند الگ و مغزهای تازه و باکیفیت (گردو و بادام)، خود به تنهایی قیمت بالایی دارند. ثالثاً، حجم قابل توجهی از میوه تازه برای تهیه یک قطعه جوز قندی لازم است، زیرا پس از خشک شدن، وزن آن به شدت کاهش می یابد. این عوامل، در کنار ارزش غذایی بالا و جایگاه فرهنگی خاص این شیرینی، به گران قیمت بودن جوز قندی کمک می کنند و آن را به یکی از گران ترین خشکبارهای سنتی ایران تبدیل کرده اند.