آیا بی اختیاری ادرار درمان قطعی دارد؟

بی اختیاری ادرار یکی از شایع ترین مشکلات و بیماری های زنانه است که نزدیک به 40 درصد زنان با آن مواجه هستند و از آن رنج می برند. جالب اینجاست که میزان بروز این بیماری در زنان بیشتر از مردان است.

در واقع بی اختیاری ادرار زمانی شروع می شود که بیمار عطسه و سرفه می کند. بی اختیاری ادرار به تدریج پیشرفت می کند و با افزایش سن و بارداری بدتر می شود.

بی اختیاری ادرار می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد که علت اصلی آن هنوز ناشناخته است، اما اختلالات عصبی و بسیاری از اختلالات مادرزادی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. در مورد چسب های لاستیکی بیشتر بدانید.

ادرار از مجرای ادرار خارج می شود، هنگامی که ادرار آزاد می شود، عضلات اسفنکتر اطراف مجرای ادرار شل می شوند و ادرار از بدن خارج می شود. اما اگر فردی دچار بی اختیاری ادرار شود، ماهیچه های مثانه ناگهان منقبض می شوند و این باعث نیاز فوری به ادرار می شود.

علل بی اختیاری ادرار

همانطور که در بالا ذکر شد، دلایل متعددی می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود، از جمله: استرس، بارداری، یائسگی، افزایش سن، التهاب مثانه، اختلالات عصبی و بیماری پارکینسون که همگی می توانند منجر به این وضعیت شوند.

تشخیص بی اختیاری ادرار

راه های زیادی برای تشخیص بیماری وجود دارد، اما با وجود همه این روش ها، شرح حال و معاینه بالینی نقش مهمی در تشخیص دارد و باید انجام شود، اما تست های تشخیصی که می تواند به شما کمک کند: آزمایش ادرار و بررسی عملکرد کیسه صفرا.

بسیاری از آزمایشات مطب برای تشخیص بی اختیاری ادرار ساده و راحت هستند. برنامه درمانی اغلب در اولین ویزیت شروع می شود، مگر در موارد نادری که ارزیابی بیشتر ضروری است. تشخیص صحیح نوع بی اختیاری ادرار قبل از شروع برنامه درمانی بسیار مهم است. اغلب تشخیص را می توان در مطب انجام داد و نیازی به آزمایش پیچیده یا تهاجمی ندارد. تشخیص با گرفتن شرح حال کامل و معاینه فیزیکی آغاز می شود که اغلب می تواند علت بی اختیاری ادرار را مشخص کند. جزئیات مربوط به دفعات و میزان دفع ادرار و نشت ادرار بررسی می شود. سابقه جراحی و پزشکی گذشته و داروهای فعلی می تواند اطلاعات بیشتری را ارائه دهد. گاهی اوقات به بیمار یک دفترچه دفع ادرار داده می شود که در آن مقدار نوشیدنی ها و حفره ها ثبت شده و جزئیات دوره های دفع ادرار مشخص می شود. برای درمان و تشخیص بی اختیاری ادراری با دکتر کیوان آقامحمدپور در ارتباط باشید.

معاینه فیزیکی شامل معاینه مفصل لگن است. آزمایش ها می توانند به تعیین و شناسایی بیشتر بی اختیاری ادرار کمک کنند. این آزمایش ممکن است شامل یرودینامیک (آزمایش پر کردن مثانه با استفاده از کاتتر برای ارزیابی حس و عملکرد طبیعی و غیر طبیعی مثانه)، سیستوسکوپی (وسیله ای با نوری که در مجرای ادرار برای تجسم مثانه و ارزیابی ناهنجاری های آناتومیک قرار می گیرد) و معاینات رادیولوژیکی باشد. اشعه ایکس، سونوگرافی، یا سی تی برای ارزیابی سنگ کلیه و سایر ناهنجاری های آناتومیکی. درباره خشکی واژن بیشتر بدانید.

علائم ادراری

علائم از نشت گاه به گاه ادرار هنگام سرفه یا عطسه تا یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار کردن که باعث عجله به سمت حمام می شود، متغیر است.

انواع بی اختیاری ادرار

بی اختیاری ادرار شامل دو نوع استرس و بی اختیاری ادرار ترکیبی است که در ادامه به توضیح هر کدام می پردازیم.

بی اختیاری استرسی

شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار بی اختیاری استرسی است. این نوع خونریزی ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ورزش، تولد، سن و ژنتیک رخ دهد. جالب است بدانید در صورت نداشتن سابقه تولد ممکن است فرد به این بیماری مبتلا شود. و شیوع این نوع بی اختیاری ادرار در زنان بالای 40 سال می باشد.

بی اختیاری ادرار ترکیبی

نوع دیگر این بیماری بی اختیاری ادرار ترکیبی است که به دلیل مشکلات عصبی بروز می کند که در صورت ابتلا به این نوع بیماری باعث تکرر ادرار می شود.

تعداد جلسات درمان بی اختیاری ادرار

نوع درمان و تعداد جلسات درمانی به وضعیت بیمار بستگی دارد، اما معمولاً درمان در سه جلسه قابل انجام است و فاصله درمان بین چهار تا هشت هفته متغیر است.

درمان احتباس ادرار

درمان بر اساس بیماری، شدت بیماری، سن و توانایی پیروی از دستورالعمل‌های درمانی برای هر بیمار تنظیم می‌شود. به طور کلی، درمان مثانه بیش فعال دارو است، در حالی که درمان بی اختیاری استرسی، جراحی است. اما درمان ممکن است بسته به شدت بیماری و سن بیمار و همچنین معاینه و معاینه متفاوت باشد.

خوشبختانه درمان های متعددی برای بی اختیاری ادرار بسته به شرایط بیمار و نوع بی اختیاری وجود دارد و درمان ها شامل لیزر و همچنین جراحی و مش است.

درمان بی اختیاری ادرار با لیزر

مدت زمان درمان بی اختیاری ادرار بسته به روش درمانی متفاوت است، اما لیزر درمانی تنها حدود بیست دقیقه طول می کشد. ضمناً روش درمانی کاملاً بدون درد بوده و فرد می تواند به فعالیت های روزانه خود بپردازد. لیزر مکانیزمی است که تولید کلاژن غشای مخاطی را افزایش می دهد و افتادگی مجرای ادرار و مثانه را از بین می برد.

جلوگیری از بی اختیاری ادرار

با توجه به افزایش بی اختیاری ادرار در سالمندان، توجه بیشتری به پیشگیری می شود. یک اقدام پیشگیرانه ساده این است که تکنیک مناسب تمرینات کف لگن یا کگل را یاد بگیرید و قبل از شروع میل به ادرار کردن انجام دهید. اکثر بیماران در حال حاضر خطاهای کگل را انجام می دهند. همه بیماران از داشتن یک پزشک یا فیزیوتراپیست واجد شرایط کف لگن برای تقویت تکنیک ورزشی مناسب سود می برند. اجتناب از استرس مزمن و حفظ وزن سالم نیز می تواند خطر بی اختیاری استرسی را کاهش دهد.

علاوه بر این، بیمارانی که از مثانه بیش فعال یا بی اختیاری ادرار شکایت دارند، باید به زودی پس از شروع بیماری مورد ارزیابی قرار گیرند، زیرا بیماران با علائم خفیف اغلب با درمان پیشرفته تر موفقیت بیشتری کسب می کنند. درمان عفونت های طولانی مدت اغلب شامل درمان تهاجمی و نرخ بهره پایین است.

اثرات طولانی مدت روش زایمان، واژینال در مقابل سزارین، بر بی اختیاری ادرار در حال حاضر با داده های متناقض بحث برانگیز است. زایمان سزارین برای محافظت از کف لگن در برابر شرایط طولانی مدت مانند افتادگی لگن، بی اختیاری ادرار و بی اختیاری مدفوع پیشنهاد شده است، اما این نیاز به تجزیه و تحلیل بیشتر قبل از ارائه توصیه های بالینی دارد.