سرخابی های ” واگعی” – ایران تودی

یلدا تمام شد اما خیلی ندیدم کسی از حرکتی که مهدی هاشمی نسب،کریم باقری و رفقا انجام دادند بنویسد.فقط یک عکس منتشر شد و تمام.به جایش تا دلتان بخواهد فضای مجاز پر بود از ” کیکه یا واگعیه” یا طنازی های حسن ریوندی که انصافا دیگر به تهش رسیده است.ترکیب شوخی ها دست چندم در فضای مجازی و ارائه آن به صورت زنده! اسمش هر چه باشد هنر نیست!یا لااقل این نظر من است.

با “کیکه یا واگعیه ” هم کار خاصی نیست.او هم دنبال آرزوهایش است.نوجوانی که نمی شود گفت استعداد ندارد اما هر چه که هست ویدئوهایش فضای مجازی را ترکانده و حالا روی بورس است؛با این حال و همان طور که سردار آزمون هم منتقد شده،بالا برویم و پایین بیاییم جای این دو عزیز در ویژه برنامه صدا و سیما نبود.حالا هر کسی هر چیزی دلش می خواهد بگوید،اما هنرمندان و نخبگان زیادی در این مملکت هستند که می توانند الگوی خیلی از جوان ها و نوجوانان باشند؛آن هم در شبی که معمولا خانواده ها دور هم نشسته اند،دارند تلویزیون می بینند و تاثیرپذیری قطعا بهتر است.

از بحثی که اول مطلب مطرح کردم فاصله نگیریم.در همان شش یلدا اما یک اتفاق خیلی خوب افتاد که خیلی از رسانه ها زیاد به آن نپرداختند.آن هم اقدام زیبایی بود که تعدادی از پیشکسوتان استقلال و پرسپولیس مثل کریم باقری، مهدی‌هاشمی‌نسب، بهزاد غلامپور و رضا عنایتی رقم زدند.در این شب،آنها به جای اینکه پز ما و منال شان را بدهند؛به جای اینکه “ست کریسمسی” به رنگ قرمز بزنند و رو به آینه با جدیدترین مدل آیفون شان عکس یادگاری بگیرند و با انتشار آن در فضای مجازی فخرش را بفروشند این شب را در کنار کودکان سرطانی گذراندند.اتفاقا پایان این مراسم هم خیرخواهانه رقم خورد و البته کسی از پرداختی ها و ….نپرسید و ننوشت اما هدایایی به این کودکان سرطانی داده شد تا در شب نسبتا سرد پایتخت حداقل دل چند نفری گرم گرم باشد که یلدای شان به شادی گذشت.

از این یلداها زیاد داریم که اتفاقا شب هایش طولانی تر است!از این یلداها زیاد داریم که هیچ کدام شان مجازی نیست.در نقطه به نقطه این کشور و در گوشه به گوشه هر شهر،هستند عزیزانی که دستان گرم را می فشارند،گاهی چشم انتظار هستند و گاهی می خواهند هر آنچه که برای شان رقم می خورد واگعی باشد نه کیک.کاری که برو بچه های سرخابی کردند ارزشمند بود.این را نوشتم که بگویم کارهای خوب هنوز هم دیده می شوند.دم همه شما گرم که دست و دل های تعدادی بچه سرطانی را گرم کردید و حال دل شان را جا آوردید.دست مریزاد…

251 251