خانه سید محمود بهشتی، خانه ای تماشایی برای علاقه مندان به معماری

خانه سید محمود بهشتی قزوین نگینی درخشان از معماری باشکوه دوره قاجار است که با ظرافت های بی نظیر و طراحی هوشمندانه خود، هر بازدیدکننده ای را مسحور می کند. این بنا برای علاقه مندان به معماری، دانشجویان و پژوهشگران، تجربه ای عمیق و درس آموز از هنر و فرهنگ خانه سازی ایرانی به ارمغان می آورد و آنان را با رمز و رازهای فضاهای سنتی ایران زمین آشنا می سازد.

شهر قزوین، گنجینه ای ارزشمند از تاریخ و فرهنگ ایران زمین، در هر گوشه خود داستانی از گذشته را روایت می کند. در میان کوچه پس کوچه های پر پیچ و خم این شهر کهن، خانه های تاریخی سر به فلک کشیده ای قرار دارند که هر کدام به تنهایی می توانند موزه ای از معماری و هنر باشند. این بناها نه تنها سازه هایی از خشت و آجر، بلکه روایتگر سبک زندگی، آداب و رسوم و خلاقیت معماران ایرانی در دوران های مختلف تاریخی هستند. در این میان، خانه سید محمود بهشتی به عنوان نمادی چشم نواز و تماشایی، جایگاهی ویژه دارد. این خانه نه تنها یک بنای تاریخی، بلکه یک تجربه زنده از نبوغ معماری قاجار است که بازدید از آن، سفر به دل تاریخ را برای علاقه مندان به معماری و میراث فرهنگی فراهم می آورد. قدم گذاشتن به درون این خانه، گویی دریچه ای به گذشته باز می کند که در آن، هنر، زندگی و تاریخ در هم آمیخته اند.

معرفی خانه سید محمود بهشتی: نگینی در محله دیمج

در قلب بافت تاریخی قزوین، جایی که زمان گویی در کوچه ها مکث کرده است، خانه سید محمود بهشتی با صلابت خودنمایی می کند. این بنای فاخر در خیابان مولوی، در محله کهن و نام آشنای دیمج واقع شده است؛ محله ای که خود بستر شکل گیری بسیاری از داستان های تاریخی و معماری قزوین بوده و قدمت آن به دوران های دور بازمی گردد. گشت وگذار در دیمج، خود به تنهایی یک سفر فرهنگی است که شما را با نبض زندگی سنتی این شهر آشنا می سازد و پیش زمینه ای دلنشین برای ورود به خانه بهشتی فراهم می آورد.

خانه سید محمود بهشتی، میراثی گران بها از دوره قاجار است که با جزئیات معماری خیره کننده و فضای دلنشین خود، به خوبی دوران رونق و شکوه خانه های اعیانی آن زمان را به تصویر می کشد. اهمیت این بنا تنها به زیبایی های ظاهری اش محدود نمی شود؛ بلکه به دلیل ارزش های تاریخی و معماری آن، با شماره ثبت ۱۲۶۰۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این ثبت ملی، تضمینی برای حفظ و پاسداری از این گنجینه برای نسل های آینده است و بر اهمیت والای آن تأکید می کند.

شاید جالب باشد بدانید که بانی اصلی این خانه تاریخی، مرحوم سید احمد بهشتی، یکی از تجار سرشناس و خوش نام قند در قزوین بوده است. او نه تنها در تجارت موفق بود، بلکه در امور خیریه و مذهبی نیز فعالیت گسترده ای داشت و حتی مقبره شهید ثالث را نیز بنا نهاده است. خانه بهشتی ابتدا به نام ایشان شناخته می شد، اما به دلایلی که در گذر زمان رخ داد، به نام یکی از پسران ایشان، سید محمود بهشتی، شهرت یافت. پس از سال ها، این خانه ارزشمند به میراث فرهنگی و گردشگری کشور واگذار شد تا با مرمت و نگهداری اصولی، از گزند زمان در امان بماند و برای بازدید عموم آماده شود. این انتقال مالکیت، فصلی جدید را در سرگذشت این بنا رقم زد و آن را از یک ملک شخصی به یک میراث ملی تبدیل کرد.

ابعاد و مساحت کلی خانه سید محمود بهشتی، خود نشان دهنده شکوه و عظمت این بنا در دوران اوج خود است. این خانه، در مساحتی بین ۷۰۰ تا ۶۹۳ متر مربع زمین (عرصه) بنا شده و زیربنایی بین ۹۵۰ تا ۱۰۵۶ متر مربع (اعیانی) دارد. این اعداد و ارقام، هرچند ممکن است در منابع مختلف تفاوت های جزئی داشته باشند، اما همگی بر وسعت و گستردگی این خانه صحه می گذارند. تصور کنید در آن زمان، داشتن چنین خانه ای با این وسعت و طبقات متعدد، چه جایگاه ویژه ای به مالک آن می بخشیده است. هر گوشه از این خانه، فضایی برای زندگی، کار، پذیرایی و آرامش بوده و مجموعه ای کامل از نیازهای یک خانواده اعیانی قاجاری را برآورده می کرده است.

خانه سید محمود بهشتی در خیابان مولوی، محله دیمج قزوین واقع شده و با شماره ۱۲۶۰۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. این بنای سه طبقه قاجاری، در ابتدا متعلق به تاجر معروف قند، سید احمد بهشتی بود و اکنون به نام پسرش، سید محمود بهشتی، شناخته می شود و تحت مالکیت میراث فرهنگی قرار دارد.

کالبدشکافی معماری خانه بهشتی: درسی از هوشمندی و زیبایی

پلان و ساختار کلی: معماری با شکوه دوران قاجار

ورود به خانه سید محمود بهشتی، آغاز سفری به دنیای پیچیده و هوشمندانه معماری قاجار است. این خانه، با ساختاری سه طبقه شامل زیرزمین، همکف و طبقه اول، الگویی کامل از خانه های اعیانی آن دوران را به نمایش می گذارد. چیدمان فضایی در این خانه، با تفکیک دقیق بخش های اندرونی و بیرونی، بازتابی از فرهنگ و سبک زندگی اجتماعی آن زمان است. بخش اندرونی، حریم خصوصی خانواده بود که فضاهایی برای زندگی روزمره و استراحت اعضای خانه را در خود جای می داد، در حالی که بخش بیرونی به پذیرایی از میهمانان، ملاقات های رسمی و فعالیت های اجتماعی اختصاص داشت. این تقسیم بندی، نشان از اهمیت حفظ حریم شخصی و سلسله مراتب اجتماعی در معماری ایرانی دارد.

یکی از ویژگی های بارز پلان این خانه، سیستم دو حیاطی آن است. این دو حیاط، هر یک کارکرد و فضایی متفاوت داشتند. یکی از حیاط ها، فضایی فعال و پویا بود که قلب تپنده خانه محسوب می شد؛ حوض آبی در میان آن، باغچه های سرسبز و ایوان های دلباز، محیطی دلپذیر برای گردهمایی های خانوادگی و آرامش فراهم می آورد. حیاط دیگر، که امروز شاید متروکه به نظر برسد، کارکردی متفاوت و گاهی کاربردی تر داشت که در زمان خود، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی خانه را تشکیل می داد. این سیستم دو حیاطی، علاوه بر زیبایی، به تهویه طبیعی و نورپردازی فضاهای مختلف خانه نیز کمک شایانی می کرد و نشان از درک عمیق معماران از اقلیم و نیازهای ساکنین داشت.

ورودی باشکوه: دریچه ای به گذشته

اولین چیزی که در مواجهه با خانه سید محمود بهشتی جلب توجه می کند، ورودی باشکوه و متمایز آن است. سردر ورودی، با آجرکاری های ظریف و گچ بری های چشم نواز تزئین شده است که هر بیننده ای را به تحسین وامی دارد. این تزئینات، نه تنها جنبه زیبایی شناختی دارند، بلکه نشان دهنده هنر و مهارت استادکاران قزوینی در دوره قاجار هستند. هر نقش و نگار بر سردر، داستانی از هنر و خلاقیت را روایت می کند و حس کنجکاوی را برای ورود به فضاهای داخلی خانه برمی انگیزد.

پس از عبور از سردر، به هشتی خانه می رسیم؛ فضایی که به زیبایی تمام با رسمی بندی های چشم نواز تزئین شده است. هشتی، نه تنها یک فضای واسط بین بیرون و درون خانه است، بلکه نقش مهمی در حفظ حریم خصوصی ساکنین و کنترل ورود و خروج ایفا می کند. از هشتی، دالانی پیچ درپیچ شما را به حیاط اصلی خانه هدایت می کند. این دالان، با چرخش ها و زوایای خود، مانع از دید مستقیم به داخل خانه می شود و حس رمزآلودی را به وجود می آورد که در معماری سنتی ایرانی بسیار رایج است.

یکی از جزئیات منحصربه فرد ورودی خانه سید محمود بهشتی که کمتر در بناهای دیگر دیده می شود و خود به تنهایی یک درس هوشمندانه از فرهنگ و معماری است، کوبه های متفاوت در است. بر روی در چوبی ورودی، دو کوبه با اشکال و صداهای مختلف تعبیه شده اند: یکی برای زنان و دیگری برای مردان. کوبه ای با صدای ظریف تر برای زنان و کوبه ای با صدای بم تر برای مردان. فلسفه این طراحی آن بود که صاحبخانه یا خدمتکار از صدای کوبه متوجه شود که چه کسی پشت در است و متناسب با آن، آماده استقبال شود. این جزئیات کوچک اما پرمعنا، نشان دهنده توجه عمیق به آداب و رسوم و احترام به حریم شخصی در فرهنگ ایرانی است و حس تجربه زندگی در گذشته را بسیار ملموس می کند.

فضاهای داخلی و عناصر تزئینی: ضیافت رنگ و نور

تالارها و ارسی ها: فضای منعطف و دلنشین

خانه سید محمود بهشتی دارای سه تالار بیرونی است که با ارسی های طولی و متحرک از یکدیگر جدا می شوند. این ارسی ها، نه تنها عنصری زیبا و هنرمندانه هستند، بلکه کارکردی بسیار هوشمندانه و کاربردی داشتند. قابلیت متحرک بودن این ارسی ها به معماران اجازه می داد تا در صورت نیاز و برای برگزاری مراسم و مهمانی های بزرگ، هر سه تالار را به فضایی یکپارچه و گسترده تبدیل کنند. تصور کنید در گذشته، در ایام سوگواری یا جشن های بزرگ، چگونه این ارسی ها بالا می رفتند تا خانه ای وسیع برای پذیرایی از جمعیت عظیم مهیا شود. این انعطاف پذیری در فضا، نشان از درک عمیق معمار از نیازهای اجتماعی و فرهنگی جامعه آن زمان دارد.

شاه نشین ها: تطابق با اقلیم

در معماری خانه بهشتی، توجه به اقلیم و فصول مختلف سال کاملاً مشهود است. ایوان ها و شاه نشین های تابستانی و زمستانی، نمونه ای بارز از این تطابق هوشمندانه هستند. شاه نشین تابستانی، معمولاً در قسمتی از خانه قرار می گرفت که در گرمای تابستان از نور مستقیم خورشید در امان بود و تهویه ای مطبوع داشت، در حالی که شاه نشین زمستانی، با طراحی خاص خود، حداکثر نور و گرمای خورشید را در فصول سرد سال جذب می کرد. این تقسیم بندی فضایی، رفاه و آسایش ساکنین را در طول سال تضمین می کرد و زندگی را در هر فصلی دلپذیر می ساخت.

گچ بری ها و نقاشی ها: ظرافت های بی بدیل

یکی از برجسته ترین عناصر تزئینی در خانه سید محمود بهشتی، گچ بری ها و نقاشی های دیواری آن است. ظرافت و رنگارنگی این تزئینات، هر بیننده ای را به وجد می آورد. سقف ها و دیوارها با نقوش اسلیمی، گل و بوته، و طرح های هندسی که با دقت و هنرمندی فراوان اجرا شده اند، پوشیده شده اند. لوسترهای پر زرق و برق و آویزهای رنگارنگ نیز به شکوه و جلال این فضاها می افزایند. این گچ بری ها و نقاشی ها، نه تنها زیبایی بصری خیره کننده ای دارند، بلکه بازتابی از سلیقه هنری و فرهنگ غنی دوران قاجار هستند و روایتگر داستان هایی از زندگی و باورهای مردم آن دوره محسوب می شوند.

شیشه های رنگی: رقص نور و رنگ

نقش شیشه های رنگی در ارسی ها و پنجره های خانه بهشتی، فراتر از یک عنصر تزئینی ساده است. این شیشه ها، با عبور نور خورشید و شکست آن به رنگ های مختلف، رقص نور و رنگی جادویی را در فضاهای داخلی خانه ایجاد می کنند. این بازی نور و رنگ، نه تنها فضایی معنوی و آرامش بخش می آفریند، بلکه در فصول مختلف سال، جلوه های متفاوتی به خانه می بخشد. می توان تصور کرد که چگونه در ساعات مختلف روز، نور خورشید از میان این شیشه ها عبور کرده و دیوارهای خانه را به بوم نقاشی متحرکی از رنگ های شاد و دلنشین تبدیل می کرده است. این نورپردازی طبیعی و هنرمندانه، به فضاهای داخلی خانه عمق و حیات می بخشید.

آجرکاری و مصالح: سازگاری با اقلیم و طبیعت

آجرکاری های ظریف و چشم نواز در حیاط و سردر خانه، از دیگر جنبه های زیبایی شناختی و فنی این بنا است. استفاده از آجر در بافت های مختلف و طرح های متنوع، جلوه ای منحصر به فرد به نمای بیرونی و داخلی خانه بخشیده است. مصالح به کار رفته در ساخت خانه سید محمود بهشتی، عمدتاً از مواد بومی و موجود در منطقه قزوین بوده اند؛ خشت، گل، آجر، کاه و گچ، از جمله مصالح اصلی هستند که با مهارت و هوشمندی به کار رفته اند. انتخاب این مصالح نه تنها به دلیل دسترسی آسان و هزینه کمتر بوده، بلکه به دلیل سازگاری کامل با اقلیم منطقه، به حفظ دمای مناسب در فصول گرم و سرد کمک شایانی می کرده است. این استفاده پایدار و هوشمندانه از مصالح، نشان دهنده دانش عمیق معماران سنتی ایران در زمینه معماری پایدار و زیست محیطی است.

سایر فضاها: فراتر از دید

علاوه بر فضاهای اصلی، خانه سید محمود بهشتی دارای بخش های دیگری نیز هست که هر یک کارکردی خاص و مهم داشتند. زیرزمین های وسیع، فضایی خنک و مناسب برای نگهداری مواد غذایی در تابستان های گرم قزوین فراهم می کردند. سردابه، شربت خانه و بالاخانه نیز هر کدام با معماری و کارکرد خاص خود، تکمیل کننده مجموعه فضاهای این خانه اعیانی بودند. شربت خانه، محلی برای تهیه و سرو نوشیدنی های خنک و گوارا در تابستان، و بالاخانه، فضایی دنج و خصوصی برای مطالعه یا استراحت بود. این تنوع فضایی، بیانگر سبک زندگی پر جزئیات و با آسایش در خانه های قدیمی ایران است.

جایگاه خانه بهشتی در بستر معماری قزوین و ایران

خانه سید محمود بهشتی را باید یکی از برجسته ترین و تماشایی ترین نمونه های معماری قاجار در قزوین دانست. این خانه نه تنها به لحاظ وسعت و تزئینات، بلکه به جهت رعایت دقیق اصول معماری سنتی ایران، الگویی مثال زدنی است. در معماری این بنا، تمام قواعد و هوشمندی هایی که در خانه سازی ایرانی رواج داشت، به وضوح دیده می شود. از جهت گیری بنا نسبت به نور خورشید و باد غالب گرفته تا تقسیم بندی فضایی اندرونی و بیرونی، و استفاده از مصالح بومی، همگی نشان از دانش عمیق معماران این سرزمین دارد.

در مقایسه با اصول کلی معماری سنتی ایران، خانه بهشتی بسیاری از ویژگی های مشترک را داراست. وجود حیاط مرکزی که قلب خانه محسوب می شود، دالان های ورودی که حریم خصوصی را حفظ می کنند، استفاده از ارسی ها و پنجره های مشبک برای کنترل نور و حرارت، و تزئینات غنی گچ بری و آجرکاری، همگی عناصری هستند که در بسیاری از خانه های تاریخی ایران، از کاشان و یزد تا اصفهان و شیراز، دیده می شوند. این شباهت ها نشان دهنده یک تفکر واحد و یک مکتب معماری غنی است که در سراسر ایران رواج داشته است.

خانه سید محمود بهشتی، نمادین ترین شکل از نمایش سبک زندگی و تفکر معماری در دوره قاجار را به بیننده ارائه می دهد. این خانه به خوبی نشان می دهد که چگونه معماران ایرانی، علاوه بر توجه به زیبایی و هنر، به نیازهای عملکردی و اقلیمی نیز توجه ویژه ای داشتند. ساختار سه طبقه، سیستم دو حیاطی، و تفاوت در کوبه های ورودی، همگی حکایت از نوعی زندگی است که در آن، احترام به طبیعت، حفظ حریم شخصی، و تعاملات اجتماعی، جایگاه ویژه ای داشتند. این خانه به مثابه یک کتاب گویا، داستان تاریخ، فرهنگ و هنر معماری ایران را برای ما روایت می کند.

پیشینه تاریخی و سرنوشت خانه: از رونق تا مرمت

خانه سید محمود بهشتی، همچون بسیاری از خانه های اعیانی دیگر در قزوین، روزگارانی پر از رونق و حیات را تجربه کرده است. این خانه، در زمان خود، مرکزی برای گردهمایی های خانوادگی، جشن ها، و مراسم مختلف بوده است. صدای خنده کودکان در حیاط، بوی غذاهای دلپذیر از مطبخ، و رفت و آمد میهمانان در تالارها، بخش جدایی ناپذیری از زندگی این خانه را تشکیل می داده است. سید احمد بهشتی، به عنوان بانی و مالک اصلی، با دقت و سلیقه فراوان، به تمام جزئیات این خانه توجه کرده بود تا محیطی دلنشین و باشکوه برای زندگی خود و خانواده اش فراهم آورد.

اما سرنوشت خانه بهشتی، نیز مانند بسیاری از بناهای تاریخی دیگر، دستخوش تغییرات شد. طبق گفته های ساکنین قدیمی، این خانه تا اواخر دوره پهلوی اول، همچنان رونق و آبادانی یک خانه اعیانی را حفظ کرده بود. اما پس از آن، با تغییرات اجتماعی و اقتصادی، و مهاجرت ساکنین اصلی، خانه به تدریج به حالت متروکه درآمد و دچار فرسودگی شد. سالیان دراز، این بنای باشکوه در سکوت و فراموشی به سر برد و در معرض آسیب های طبیعی و انسانی قرار گرفت. ترک ها بر دیوارها افتادند، گچ بری ها فروریختند و شیشه های رنگی شکستند.

در این میان، نقش میراث فرهنگی در احیا و مرمت این بنای ارزشمند، بسیار حیاتی و ستودنی است. میراث فرهنگی، با درک اهمیت تاریخی و معماری خانه سید محمود بهشتی، آن را از ورثه خریداری کرد و روند مرمت و بازسازی آن را آغاز نمود. این مرمت ها، با هدف حفظ اصالت بنا و بازگرداندن شکوه گذشته آن، با دقت فراوان و تحت نظارت متخصصان انجام گرفت. هرچند که جزئیات فنی مرمت ها خود یک بحث تخصصی است، اما هدف اصلی این بود که خانه بهشتی بار دیگر زنده شود و بتواند داستان گذشته خود را برای نسل های کنونی و آینده روایت کند. امروز، این خانه با همت و تلاش بی وقفه، بار دیگر به نگینی درخشان در بافت تاریخی قزوین تبدیل شده است و درهای خود را به روی بازدیدکنندگان می گشاید.

راهنمای بازدید برای علاقه مندان به معماری

اگر شما نیز از جمله علاقه مندان به معماری، دانشجویان این رشته یا صرفاً شیفتگان بناهای تاریخی هستید، بازدید از خانه سید محمود بهشتی قزوین تجربه ای فراموش نشدنی خواهد بود. این خانه، فراتر از یک مقصد گردشگری معمولی، یک کتاب زنده از معماری سنتی ایران است که هر گوشه آن درسی برای آموختن دارد.

برای دسترسی به این خانه تاریخی، باید به خیابان مولوی قزوین بروید. از خیابان مولوی، با وارد شدن به کوچه شهیدی و سپس چرخش نود درجه به سمت غرب، پس از عبور از دو بن بست، به این بنای باشکوه خواهید رسید. قرار گرفتن در بافت قدیمی محله دیمج، خود به شما این امکان را می دهد که پیش از رسیدن به خانه، در حال و هوای معماری و زندگی سنتی قزوین غرق شوید.

ساعات و روزهای بازدید از خانه سید محمود بهشتی ممکن است بسته به فصول سال و برنامه های میراث فرهنگی متغیر باشد. بنابراین، توصیه می شود پیش از برنامه ریزی برای بازدید، با اداره میراث فرهنگی قزوین تماس گرفته یا از طریق سایت های معتبر گردشگری، از ساعات دقیق بازدید مطلع شوید. همچنین، شرکت در تورهای قزوین گردی که بازدید از این خانه را در برنامه خود دارند، می تواند گزینه ای عالی باشد، چرا که راهنمایان متخصص، اطلاعات ارزشمندی درباره تاریخ و معماری خانه به شما ارائه خواهند داد.

برای معماران، مرمت کاران و علاقه مندان جدی به معماری، هنگام بازدید از خانه بهشتی، توجه به نکات کلیدی زیر می تواند تجربه آن ها را عمیق تر و پربارتر کند:

1. جزئیات رسمی بندی: به رسمی بندی های چشم نواز در هشتی و سایر فضاها با دقت نگاه کنید. این تزئینات پیچیده، نشان دهنده هنر و محاسبات دقیق معماران سنتی هستند.
2. کارکرد ارسی ها: به ساختار ارسی های متحرک در تالارها توجه کنید. تصور کنید چگونه این ارسی ها باز و بسته می شدند تا فضاها را تغییر دهند و به نیازهای مختلف پاسخ دهند. این انعطاف پذیری در طراحی، درسی ارزشمند در معماری کاربردی است.
3. کوبه های در: به کوبه های متفاوت در ورودی خانه که برای زنان و مردان طراحی شده بودند، دقت کنید. این جزئیات کوچک، بینش عمیقی نسبت به آداب و رسوم و فرهنگ آن دوران به شما می دهد.
4. نورپردازی طبیعی: چگونگی استفاده از شیشه های رنگی و جهت گیری پنجره ها برای بهینه سازی نور طبیعی در فضاهای مختلف را مشاهده کنید.
5. مصالح بومی: به استفاده از مصالح محلی و سازگاری آن ها با اقلیم قزوین توجه کنید. این موضوع، نمونه ای عالی از معماری پایدار است.
6. تزئینات گچ بری و آجرکاری: به ظرافت و تنوع نقوش در گچ بری ها و آجرکاری ها در بخش های مختلف خانه دقت کنید و سعی کنید داستان ها و نمادهای پشت این نقوش را درک کنید.

با رعایت این نکات، بازدید شما از خانه سید محمود بهشتی نه تنها یک گردش تفریحی، بلکه یک سفر آموزشی و الهام بخش به دنیای معماری کهن ایران خواهد بود. این خانه به شما اجازه می دهد تا از نزدیک با هنر، هوشمندی و زندگی مردمان گذشته پیوند برقرار کنید.

نتیجه گیری: دعوت به پاسداری از میراث کهن

خانه سید محمود بهشتی قزوین، فراتر از یک بنای خشتی و آجری، یک سند زنده از تاریخ، فرهنگ و هنر معماری ایران است. این خانه، با تمام جزئیات ظریف و طراحی های هوشمندانه اش، به ما یادآوری می کند که نیاکان ما چگونه با درک عمیق از نیازهای زندگی، اقلیم و زیبایی شناسی، فضاهایی خلق می کردند که هم کاربردی بودند و هم از نظر هنری بی بدیل. از سیستم دو حیاطی و ورودی باشکوه با کوبه های متفاوت گرفته تا تالارهای منعطف با ارسی های متحرک و شاه نشین های تابستانی و زمستانی، هر گوشه از این خانه داستانی برای گفتن دارد و درسی برای آموختن.

حفظ و پاسداری از این میراث های گران بها، وظیفه ای ملی و همگانی است. خانه هایی همچون خانه سید محمود بهشتی، نه تنها برای علاقه مندان به معماری، بلکه برای تمام اقشار جامعه، منبع الهام و افتخار هستند. آن ها به ما کمک می کنند تا ریشه های خود را بشناسیم، از گذشته بیاموزیم و برای آینده برنامه ریزی کنیم. بازدید از چنین بناهایی، نه تنها به اقتصاد گردشگری کمک می کند، بلکه باعث می شود تا ارزش این میراث ها بیشتر درک شود و انگیزه ای برای حفظ و احیای دیگر بناهای تاریخی فراهم آید.

بدین وسیله، از تمامی خوانندگان عزیز، به ویژه دانشجویان و اساتید معماری، مرمت کاران و گردشگران فرهنگی دعوت می شود تا با بازدید از خانه سید محمود بهشتی قزوین، این تجربه بی نظیر را از نزدیک لمس کنند. بگذارید قدم های شما در این خانه های تاریخی، نه تنها رد پایی بر جای بگذارد، بلکه ندایی باشد برای حمایت از حفظ میراث فرهنگی این سرزمین کهن. این خانه ها، داستان تاریخ و هنر ما را روایت می کنند؛ بیایید شنونده خوبی برای این داستان ها باشیم و به پاسداری از آن ها ادامه دهیم تا نسل های آینده نیز بتوانند از این گنجینه های بی همتا بهره مند شوند.