حیفِ فرصتی که از زنان دریغ شد/ حضور و جای نشستن اجباری بود، کلاه هواداری هم تحمیل شد؟
خود برگزاری دربی همیشه سوژه اصلی و اول ورزش ما بوده که از یک هفته قبل این بازی تا یک هفته بعد همه اخبار و حوادث را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. داستان کمک‌داور ویدیویی هم سوژه سال‌های اخیر این فوتبال بوده و وقتی دربی قبل برای اولین بار با این تکنولوژی برگزار شد، کلی حاشیه تازه به همراه داشت. از مورد فنی آن پنالتی برای استقلال در ثانیه‌های آخر تا عدالت برای سایر تیم‌ها و ورزشگاه‌ها که چطور این بازی می‌تواند وی‌ای‌آر داشته باشد و سایر بازی‌ها نه!
اما این بار تمام این حواشی یک رقیب بزرگتر پیدا کرده‌اند. فدراسیون اعلام کرد که چند داور ایرانی لایسنس کار در اتاق وی‌آر را گرفته‌اند و برای اولین بار در تاریخِ کمک یک داور، داوران زن در قضاوت مسابقه سهیم خواهند بود.
از اینجا به بعد سیل شایعات و داستان‌ها شروع شد. از اسم خانم مهسا قربانی گرفته تا آن‌چه اخیرا در مورد خانم مهناز ذکایی رخ داد. قرار بود این دو بانو داوران اتاق وی‌ای‌آر باشند اما حالا خبر آمده که سعدالله گل‌مرادی داور معروف اهل تاجیکستان که در جام ملت‌ها هم برای ما قضاوت داشت، به جای مهناز ذکایی دعوت شده است.
انتشار عکسی از مهناز ذکایی در فینال لیگ قهرمانان آسیا (۱۳۹۷)، در دیدار پرسپولیس – کاشیما در جایگاه پرسپولیسی‌ها باعث تغییر او شد؛ فدراسیون فوتبال برای جلوگیری از حواشی بعدی نام ذکایی را از فهرست داوران این مسابقه خط زد.
خانم ذکایی از خود دفاع کرده اما اصل داستان چیست؟ چرا فدراسیون مجبور شد او را کنار بگذارد؟
فدراسیون کار بسیار درستی کرد که برای جلوگیری از هرگونه شائبه بعدی بعد از انتشار این عکس ایشان را کنار گذاشت اما باید به توضیحات خود خانم ذکایی هم گوش کرد… گویا ایشان مدعی شده که در آن مسابقه جزء مدعوین بوده و به اختیار خود در جایگاه پرسپولیسی‌ها ننشسته است. نوعی اجبار که قبلا هم شایعاتی پیرامون انتخاب گزینشی بانوان برای حضور در ورزشگاه‌ها شنیده بودیم.
اما با فرض حقیقت، اینجا در کنار ایرادی که به کسانی که چنین گزینشی مهمانان را دعوت و سپس مجبور کرده‌اند، یک ایراد هم باید به خود این خانم داور گرفت. فرض که شما به اجبار و برای ادامه حیات در فوتبال این دعوت را پذیرفتید، این هم درست که انتخاب جایگاه نشستن با شما نیست، اما حداقل می‌توانستید از کلاه هواداری پرسپولیس استفاده نکنید! کسی که در خانواده فوتبال به شکل حرفه‌ای کار می‌کند نباید تعلقات باشگاهی داشته باشد. ما در رسانه‌های مختلف همکاران بسیاری داریم که از مسابقات برون‌مرزی تا همین لیگ خودمان به انتخاب خود در جایگاه خبرنگاران نمی‌نشینند و به روی سکوها می‌روند و میان مردم بازی را می‌بینند. کدام‌یک از آن‌ها کلاه هواداری یک تیم را بر سر می‌گذارد یا پرچم هواداری تکان می‌دهد؟
در اینجا باید پذیرفت که خود خانم ذکایی هم کوتاهی داشته و البته افسوس که این فرصت به همین راحتی از دست زنان شاغل در فوتبال ایران رفت…