جواب تاریخ را چه خواهیم داد؟

به گزارش ایران تودی ، در یادداشتی در روزنامه شهروند حسین ایمانی جاجرمی جامعه شناس می نویسد: “آلودگی هوا در تهران به یک معضل جدی تبدیل شده است. پدیده ای که از دوره قاجار با آن روبرو بوده ایم و با برنامه ریزی شهری و بهداشت می توان آن را برطرف کرد ، اکنون به موضوعی متفاوت تبدیل شده و مسئولیت خاصی ندارد. آلودگی دیرینه هوا ما نمی دانیم که از چه کسی به دنبال راه حل برای این مشکل باشیم. مشکل آلودگی هوا در تهران دشوارتر از لندن ، نیویورک ، نیومکزیکو نیست. ، تهران برنامه عملیاتی مشترکی برای مقابله با آلودگی هوا ندارد ، بنابراین مردم نمی دانند که از کدام آژانس خواسته های خود را در مورد آلودگی هوا اجرا کنند. وضعیتی وجود دارد که مردم عصبانی هستند ، اما نمی دانند و نمی توانند کاری انجام دهند. فاجعه آلودگی هوا “عادی” شده است. آمد

تنوع منابع آلودگی هوا در تهران باعث می شود که مردم از اینکه کدام یک از سازمان ها مسئول تولید آلاینده ها هستند آگاهی نداشته باشند. نکته مهم این است که در شرایط فعلی ، همه ضرر می کنند. تا چند سال پیش ، آلودگی هوای شهر محدود به مناطق متراکم و مرکز شهر بود ، اما اکنون منافذ هوای آلوده در همه جا به ویژه در شمال شهر دیده می شود. به زبان آلمانی ، “این شهر شهر بزرگتری می خواهد.” تهران عموماً بزرگتر از یک دستگاه اجرایی برابر نیست. از سوی دیگر ، نگرانی های رهبری عالی کشور معطوف به مسائل بین المللی و غیره است. محدود به. در نتیجه ، مسئله مرگبار آلودگی هوا در تهران حل نشده باقی مانده است. یک دستگاه قدرتمند باید مشکل بازی “من کی بودم” را حل کند. هدف کلیه دستگاه ها ، صنایع ، بزرگراه ها و … اطمینان از رفاه حال مردم است. تصرف تهران که تا 9 میلیون نفر جمعیت دارد و شرایط پیچیده ای مانند شهرهایی مانند چین و هند را ندارد ، به چه معناست؟ چگونه به تاریخ پاسخ خواهیم داد؟

طبق نظریه های مشارکت ، عامل مشارکت مردم در جامعه آمادگی و ظرفیت مشارکت است. افرادی که در شرایط اقتصادی فعلی هستند آماده این کار نیستند. در حال حاضر ، دغدغه اصلی مردم دیگر کیفیت زندگی نیست ، بلکه تهیه زندگی و مواد اولیه غذایی است. بحران اقتصادی پیامدهای شدید اجتماعی و سیاسی خواهد داشت ، به همین دلیل بیشتر کشورها نگران عملکرد اقتصادی خود هستند. در نتیجه نمی توان از مردم خواست کیفیت هوا را بالا ببرند. وضعیت آلودگی هوا به گونه ای است که اگر 9 میلیون نفر در تهران صحبت نکنند ، کافی است که یک مقام مسئول از ایالت و منابع عمومی دریافت کند که مشکل بدتر می شود. مشکل هوا در تهران یکی از اصلی ترین مشکلات جامعه است و هر مسئولی با هر دیدگاه سیاسی باید در حل آن تلاش کند. دست گذاشتن قابل قبول نیست. ما باید از بی تفاوتی مردم بترسیم. زیرا در آینده عواقب آن خطرناک خواهد بود. مشکل آلودگی هوا در پایتخت منطقه ای است و فقط به تهران محدود نمی شود. منطقه تهران شامل کرج ، اسلامشهر و پردیس است ، بنابراین برای حل مشکلات آنها به سیستم جدید حکومتی نیاز است. شهرداری خود را مسئول شهر تهران می داند و استانداری یک نهاد سیاسی است. توپ در زمین ادارات دولتی غیر از مردم است. “هر نهاد سیاسی در قدرت باید سریع و بدون ابهام به این دانشجوی محبوب پاسخ دهد.”

انتهای پیام