یادی از شهید قربانعلی نوروزی

وی به عنوان سرباز ارتش در جبهه خدمت می کرد. وی در تاریخ 26 آوریل 1982 در شهر دشت عباس توسط نیروهای عراقی کشته شد. مقبره او در وطنش است.

گزیده ای از وصیت نامه شهید گوربان علی نوروزی

به نام خدا

کسانی که در راه خدا کشته شدند مردند ، اما در برابر پروردگارشان زنده شدند.

فکر نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند ، اما آنها زنده هستند و پیش خدایان خود غذا می خورند.

اکنون ، وقتی وصیت نامه مرا باز می کنید و می خوانید ، می دانم که چشمان شما پر از اشک می شود ، زیرا مرگ طبیعی یا ناراحتی در اولین لحظه مرگ در هر یک از اعضای خانواده ذات دارد ، با خدا صبور باشید. پدر و مادرم ، من امروز با کافران به میدان جنگ می روم و هیچ ترس و اضطرابی احساس نمی کنم ، اما بسیار خوشحالم که می فهمم دستورات امام بلافاصله اجرا شده و من هم هستم. با لذت کامل ورزش کنید.

من این مرگ را برای وجودم شیرین تر از عسل می دانم و امروز در وجودم احساس شهادت می کنم و بدون شک مرا غرق می کند.

حضرت فرمود: امید من جوانی در تو است. ما او را تنها نخواهیم گذاشت و دوست و یاور او خواهیم بود و این خط قرمز را که 1400 سال طول کشیده ادامه خواهیم داد.

همچنین می خواهم بگویم که ما آگاهانه این راه را انتخاب کرده ایم و آن را به عنوان یک وظیفه انجام می دهیم. دستور من به پدر و مادر ، برادران ، خواهران و همه خانواده هایم این است که پس از شهادت من ، برای من گریه نکن و لباس سیاه نپوش و عزاداری نکن ، زیرا عروسی شب ماست و تو به خوبی می دانی که من خواهم رفت. به خدایی که قلب و روح من همیشه در آن است. من به مکانی به نام پادشاهی اعلی می روم ، به مکانی به نام بهشت ​​می روم و شهادت را به زندگی تحقیرآمیز ترجیح می دهم و شهادت نعمتی است که هرکسی نمی تواند بدست آورد.

خدا می داند که شهید شدن هزار بار بهتر از عروس یا داماد بودن است و من از شما می خواهم که برای من عزاداری نکنید.

مادر و پدر من ، مانند کوه باشید و مانند کوه صبور باشید ، و هنگام تشییع جنازه به تابوت بروید و صدای رهبر بزرگ الله را صدا کنید و سخنان شهدا را به مردم منتقل کنید ، این کلمه ای است که شهدا از قرآن پیروی می کنند. برادران عزیزم ، همیشه برای اعتلای اسلام تلاش کنید و تمام فرمایشات امام را با جان و دل بپذیرید و این زمان حسین و روزهای عاشوراست. خواهران عزیز ، حجاب و عفاف را سرلوحه زندگی خود قرار دهید و همیشه مانند فاطمه و زینب زندگی و مبارزه کنید.

پدر و مادر عزیزم ، خواهران و برادرانم ، ممکن است بدن من به شما نرسد ، پس از شهدای کربلا یاد کنید و غصه نخورید و هر وقت احساس کردید به بهشت ​​زهرا بروید و به قبور نگاه کنید. از همه این شهدا ، درد را فراموش خواهی کرد.

انتهای پیام