نخستین گزارش زنده – ایران تودی

به گزارش ایران تودی، این روزنامه گزارش داد اعتماد به نفس وی گفت: رادیو در مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی اول وسیله ای برای ارائه محتوای صوتی نبود، بلکه وسیله ای برای ارتباط دو طرفه بود و بیشتر در حمل و نقل دریایی و همچنین در سازمان های نظامی مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، به گفته هری دیویس (مدیر عامل شرکت وستینگهاوس الکتریک)، این وسیله ارتباطی یک ابتکار با امکانات نامحدود بود و می توانست بهتر به جامعه خدمت کند.

در سال 1920 شرکت آنها اولین ایستگاه رادیویی را در آمریکا به ثبت رساند و مجوز رسمی فعالیت رسانه ای را از طریق این دستگاه جدید صادر کرد. حدود شش ماه بعد، آنها با پخش گزارش های ورزشی زنده، توانایی رادیو را برای تبدیل شدن به یک رسانه آزمایش کردند. اولین مسابقه ای که آنها پوشش دادند مسابقه بوکس بین جانی ری و جانی داندی در 11 آوریل 1921 در پیتسبورگ بود. فلورنت گیبسون، دبیر بخش ورزشی پیتسبورگ دیلی پست، مسابقه ای را توصیف کرد که با پیروزی دنی ری در دور دهم به پایان رسید و او را به اولین روزنامه نگار آمریکایی تبدیل کرد که طیف گسترده ای از رویدادهای ورزشی را در خارج از کشور پوشش می دهد. جالب اینجاست که او و همکارانش صدای تماشاگران حاضر در ورزشگاه را برای جذب حداکثری تماشاگران بلند نمی کردند، بلکه در کنار صدای گزارشگر سعی می کردند با تشویق و حتی توهین خود به تماشاگران برسند. حتی خبرنگاری که با هیجان جزئیات این مسابقه را گزارش می کرد، گاه دقایقی از رادیو سکوت می کرد تا اینکه فقط صدای حاضران در ورزشگاه شنیده می شد.

به این ترتیب رادیو به مردم اجازه داد تا مسابقه را هر چند غیرمستقیم که از نزدیک تماشا نمی شد تماشا کنند و همزمان با برگزاری مسابقه اطلاعاتی از روند و نتیجه مسابقات ورزشی دریافت کنند. پخش زنده موفق مسابقه جانی ری و جانی دانستی با اخبار دیگری مرتبط با رشته های دیگر مانند بوکس و سپس بسکتبال و بیسبال همراه شد. کم کم پخش زنده بازی های مهم ورزشی به یک برنامه معمولی رادیویی تبدیل شد و این یکی از دلایل جذابیت رسانه های نوظهور شد. البته تا اوایل دهه 1930 رادیو همچنان یک محصول لوکس بود و بیشتر خریداران آن محدود به طبقات بالای جوامع ثروتمند بودند. در آن دهه بود که رادیو با تعداد بیشتر و با قیمت کمتر معرفی شد و انحصار ثروتمندان را شکست. از آن زمان، نه تنها طبقه متوسط، بلکه حتی بسیاری از افراد فقیر آن را خریداری کردند – پس انداز و غفلت از هزینه های ضروری.

اریک هابسبام در عصر غایت، تولید و انتشار انبوه رادیو را یکی از مهم ترین تغییرات اجتماعی قرن بیستم می داند. رادیو دنیا را وارد اتاقش کرد و از آن زمان تنهاترین مردم هرگز تنها نبودند و هر چیزی که می توانست گفت، خواندن، پخش یا شنیدن بود اکنون در دسترس آنها بود.

رادیو همچنین نظم عمومی خود را ایجاد کرد و “برای اولین بار در تاریخ، افرادی که یکدیگر را نمی شناختند احتمالاً می دانستند که دیشب چه شنیده اند.”

انتهای پیام/