از قهرمانان ملی تا دشنام های ضد ملی

در حال نوشتن این یادداشت کوتاه، عربستان سعودی آرژانتین را 2-1 شکست داد و اولین شگفتی جام جهانی 2022 را رقم زد، آرژانتینی که مردم آن را در سال 2014 با شکست 1-0 مقابل ایران به یاد می آورند. آبگرفتگی خیابان ها البته نه به خاطر برد حریف! اما با توجه به عملکرد پرافتخار تیم ملی ایران.

کوپر در جای دیگری از “فوتبال علیه دشمن” می گوید: “وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر مهم می شود، دیگر فقط یک بازی نیست، فوتبال هرگز فوتبال نیست، بلکه ورزشی است که جنگ ایجاد می کند. حالا در جنگ بین کشور و کشور دشمن واقعا کی به اردوگاه دشمن پناه می برد و برای شکست کشورش دعا می کند!؟

عربستان سعودی که امروز آرژانتین را شکست می دهد، یکی از بدترین کشورهای جهان از نظر دموکراسی است، حتی یک مفهوم ابتدایی از انتخابات ندارد و تا چند سال پیش زنان حتی اجازه رانندگی نداشتند. کشوری که مخالفان سیاسی خود را به تصویر می کشد و می سوزاند (مسئله خاشقجی) اما آیا کسی به بازیکنان تیم عربستان برای رفتن به جام جهانی یا دیدار با بن سلمان توهین می کند؟

کشور شکست خورده امروزی و یکی از غول های فوتبال جهان، آرژانتین اولین بار در سال 1978 با دنیل پارسارلا افسانه ای قهرمان جام جهانی شد و اتفاقاً او یکی از بدنام ترین دیکتاتورهای آمریکای جنوبی در تمام دوران ها بود. جام جهانی در اوج مبارزات ویدلا و حریفانش برگزار شد و او به طور جدی حریفان خود را که در تاریخ سیاسی آمریکای جنوبی به «جنگ کثیف» معروف بودند، سرکوب کرد، اما باز هم فوتبالیست های آرژانتینی به وظیفه حرفه ای خود عمل کردند. آنها به خاطر آبرو و نام کشور قهرمان فوتبال و جهان شدند.

در سال 1982، ژنرال های آرژانتینی به جزایر فالکلند در اقیانوس اطلس جنوبی تحت سلطه بریتانیا حمله کردند تا از توجه و اعتراضات عمومی جامعه داخلی آرژانتین بکاهند (آرژانتین ادعای ارضی نسبت به این جزایر دارد)، اما انگلیس به سختی آنها را شکست داد و حتی رهبری کرد. دیکتاتوری نظامی ژنرال گالتیری در آرژانتین سرنگون شد.

اما در جام جهانی 1986 مکزیک، این تیم فوتبال آرژانتین بود که انتقام جنگی را که دیکتاتورهای نظامی آرژانتین علیه انگلیس به راه انداختند، گرفت و مارادونا با دو گل و یک بازی هندبال شاهکار انگلیس را تکمیل کرد. پیتر شلتون، بریتانیایی و «دست خدا» نامیده شد، معلوم شد که او آشکارا اعلام کرد: دست خدا انتقام جنگ فالکلند بود.

در بازی ایران و انگلیس در جام جهانی 2022 دیدم که عده ای از هموطنانم از انگلیس حمایت کردند و برای پیروزی این تیم لحظه شماری کردند و این تیم را تشویق کردند که در صد سال اخیر فعال بوده است. او تنها دو بار در جنگ جهانی اول و دوم در اشغال نظامی ایران شرکت کرد.

دقیقاً چهار سال و پنج ماه پیش در تابستان 2018 و در جام جهانی روسیه، تقریباً همین ملی پوشان فوتبال ایران قهرمان ملی کشورشان و درام بازی هایشان مقابل اسپانیا، پرتغال و اسپانیا بودند. مراکش در خیابان ها و فضای مجازی معروف بود، روسیه میزبان بزرگی بود و تیم ملی ایران یکی از مهمانان بزرگ و قابل احترام جام جهانی 2018 بود، اما پس از چهار سال روسیه به شخصیت بدی در عرصه جهانی تبدیل شده است. و تیم ملی ایران در بین برخی از افراد خودش تبدیل به شخصیت بدی شده است .شخصیت بد صحنه داخلی شده و مستحق بدترین توهین ها!

شاید تغییر افکار عمومی دنیا در روسیه تا حدودی درست باشد، اما ناعادلانه به ملی پوشان ایران بی احترامی شد و واقعاً شایسته ترین و با استعدادترین فرزندان این سرزمین هستند. که در دمای زیر صفر با درد و رنج فراوان توانستند خود را به بزرگترین استادیوم های جهان برسانند و برای تیم های ملی خود آسیب های جدی دیدند (بیرانوند در بازی دیروز دچار شکستگی بینی و خون شد) امروز مورد حمله عده ای قرار گرفتند. ، برخی برای کشور خود خشت بودند و آن را نگرفتند.

از فوتبالیست ها به خصوص از فوتبالیست های حرفه ای نمی توان انتظار کار سیاسی و فعالیت سیاسی داشت و این افراد آمادگی خوبی برای فوتبال دارند و نه دانش سیاسی دارند و نه مهارت های سیاسی و نه از نظر سنی. اینکه کار سیاسی روی سن بیاید و وارد چنین مسائلی شود اساساً اشتباه است، اکثر این بازیکنان از دوران نوجوانی در محیط های منزوی، اردوهای باشگاهی و ملی بوده اند و تنها انتظار از آنها این است که بهترین فوتبال را انجام دهند.

اگر بعد از حرفه ای شدن فوتبال، درس سیاسی و اجتماعی می خواندند و وارد این عرصه می شدند که نقطه ورود به حساب می آید اما تحصیلات ابتدایی و کلاس پنجم ابتدایی است، نوشتن مانیفست سیاسی از هر چیز خنده دارتر است. !

در تاریخ یادم نمی آید و جایی نخوانده ام که یک فوتبالیست در جام جهانی کار سیاسی بزرگی کرده باشد و این توقع از جوانان ایرانی بی معنی است.

چهار سال پیش به کمک دروازه بان تیم ملی ایران آمد و پنالتی رونالدو را اجرا کرد (خود بیرانوند این شوخی را انجام داد) و قهرمان آن سال شد. سردرگمی پس از ضربه و اوج درد وحشتناک خونین خود گویای این است: این درد را برای چه کسی تحمل می کنیم؟ چرا اینقدر ناسپاسی؟

کشور این روزها در گیرودار حوادث تلخی است و هیچ کس آن را انکار نمی کند، اما هدف قرار دادن وحدت ملی تنها به این شکست شش دو برابر انگلیس منجر شده و انگلیس با این حربه بارها و بارها به کشور ایران باخته و شکست خورده است. وحدت ملی ما را هدف گرفته است. و خسارات وارده هنوز در تاریخ کشورمان محسوس و واضح است و در نهایت این ضرر به نام ایران نوشته می شود نه شخص یا نهضتی دیگر.

*دکترای روابط بین الملل، مدرس دانشگاه و مدیر گروه مطالعات مناقشه و همکاری خاورمیانه در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه

6565